drone uçurmak vs uçurtma uçurmak

ben ve benim neslim uçurtma uçuran bir nesildik. ondan büyük haz duyardık. şimdi teknoloji gelişince işler değişti ve küçük-büyük herkes drone uçurmaya başladı. onu da uçurdum.

yani uçurtma eskiden başka bir hazdı insanlar için, özgürlüğü temsil ederdi. öyle ki uçurtmayı vurmasınlar filmini sırf bu metafor üzerine kurdular, oldukça da güzel bir filmdir.

uçurtma uçurmak derim ben. onun mutluluğu başka. dron başka. hey gidi günler. alacağım var sizden elektrik telleri.*

drone iyi de düşünce mesarifi çok oluyor. bunlar daha popüler değilken alacaktık ama vazgeçtik bu sebepten. uzaktan kumandalı offroad rc araç almıştık elektrikli. daha iyi oldu.

uçurtma uçurmak tokatlar. hele kendi yaptığın uçurtma ise bambaşkadır.

biz de uçurtma yarışmaları yapardık. nasıl mı? uçurtmaları aynı hizaya getirip birbirine çarptırıp düşürmeye çalışırdık. bazı düzenbaz çocuklar kuyruğa jilet takıp ipi kesmeye çalışırdı. tablet kadar uçurtma ile çok savaşlar verdim. çoğundan başarılı çıkardım. küçük uçurtma yapmayı çok seviyordum. çünkü küçük uçurtmaların manevra kabiliyetleri çok güzel ve eşsizdi. bir de aşırı gurur veriyordu. küçük uçurtma ile büyük uçurtmayı tokatladım hissiyatı. kaçan uçurtma peşinden koşulurdu. elektrik direk ve telleri uçurtmalar ile dolu olurdu.

ne günlerdi be! dere kenarlarında kargı bulursak uçurtma yapardık. marangozlardan ince çıta dilenirdik. sağlam naylon torbaları açıp kaplık olarak kullanırdık.

bazı zamanlar acımadan uçurtmayı salar, nereye kadar gidecek diye izlerdim. o süzülüp uzaklara gitmesi beni mest ediyordu. içimden "inşallah düştüğü yerde biri olur. sahip çıkar." derdim. yeni uçurtma yapabiliyor olmak muhteşem hissettiriyordu. uçurtma arkadaşlıklarımız oldu. tanımadığımız çocuklarla ahbap olurduk.

şu rüzgarlar çıkınca nostalji yapma planım var. hayırlısı. bu sefer gece uçuracam. led döşeyecem üstüne. aslında evlilik teklifi için güzel fikir olabilir.