düğün seven insan

ben düğün seviyorum. ben akrabalarımı da seviyorum. o yüzden akrabalarım ve arkadaşlarımla* küçük, yemekli* bol müzik ve dansın olduğu bir düğün isteyebilirim. önemli olan eğlenmemiz ve sevdiğimiz insanların biz mutluyken bizimle mutlu olması.
ha düğün seviyorum diye de en pahalı yerlerde düğün yapalım diyecek değilim. gerekirse bir yaz akşamı okul bahçesinde de olur. belki minicik bir kafede pasta keserek olur * aşırıya ve millete gösteriş amacıyla yapmadığımı bildiğim için eğlenirim ben *

açıkçası bende düğünleri seviyorum. bana samimi geliyor.

lisede öss (simdiki adının ne olduğu umrumda değil)'ye hazırlanırken evimizin yanindaki boş arsalarda organize edilen düğünler yüzünden rezistans kazandım o gürültüye. düğünün hangi etnik kimliğe ait olduğu da önemli değil. türk, kürt, laz, alevi, arap (sünni), arap (nusayri), yörük, romen hiç fark etmiyor. o son derece şiddetli gürültü altında dikkat gerektiren bir iş de yapabilirim, uyuyabilirim de. tüm düğün hissiyatım ölmüş durumda.

bilmem ki ya sevsem mi, emin değilim. sanırım çift ruh hali içinde kalıyorum düğünlerde.

hiç sevmem. düğün seven insanları da anlamam. enn yakın arkadaşımın düğününde en fazla 6 dk kalıp kaçmışlığım var. kapıdan el salladım hayırlı olsun dedim vınn.

örneğin düğün sahibi olarak bir tarih belirledim diyelim. o tarihte belki davetlilerin eğlenesi yok. ama sırf ayıp olmasın yapmacık bir suratla dans ederler. hiç sevmem hiç.

ben değilim. ekiz yatağıma iki gün üst üste aynı kişi girsin istemem. geriyor düğün ortamları.