1.
özdemir asaf imzalı eser;
1955 yılında yayınlanan kitap şairin yayınlanan ilk kitabı olma özelliği taşır.
şiirler hakkında biraz konuşmak gerekirse;
genç yaşta yazılmış şiirler olduğu için çok güçlü şiirler olarak değerlendirilmesi belki zor, diğer kitaplarına nazaran daha az büyüleyici şiirler olduğunu kendi adıma söyleyebilirim.
özdemir asaf bir şair olduğu kadar bir filozof olduğunu da düşündürüyor bize, hayatı çoğu insandan farklı görüyor, kendine has bir biçimde yansıtıyor hayattan aldıklarını, ya da hayatın ondan aldıklarını.
şiirlerinde kelime oyunu yapmayı sever gibi bir edâsı var, bu durum yalnızca bu kitap için geçerli değil, diğer kitaplarında da bu durum geçerli gibi.
insan ruhuna ayna tutan şiirler olduğu görülmektedir.
şiirlerde ölüm, yalnızlık, anlatmak için çırpındığı gecelerde kimsenin olmayışı, geçip giden zamanın acı vermeye başlaması, insanın insana yüklediği anlam, şiirlerde işlenen durumlardandı bence.
özdemir asaf'ın şiir dünyası her zaman şaşırtmaya devam eden bir seyirde ilerliyor, ilk kitabı olduğu için şiirler belki fazla güçlü gelmeyebilir ama olsun.
okuduğuma mutlu olduğum bir kitap oldu.
birkaç dize bırakıp burada bitiriyorum.
okunulasıydı.
açık ve bilinen bir yönü yok insanların,
onu biz yaratıyoruz.
benim söylemek için çırpındığım gecelerde siz yoktunuz.
anladı, ölmekle yaşamanın birleştiği noktada.
hem o kadar boş ki mesud olmak
gün yüzü görmeden ölenlerin arkasından.
ağlamayı ölenler götürdü.
o zaman herkes uzaktı ölümden
candan sevdiklerimiz vardı..
1955 yılında yayınlanan kitap şairin yayınlanan ilk kitabı olma özelliği taşır.
şiirler hakkında biraz konuşmak gerekirse;
genç yaşta yazılmış şiirler olduğu için çok güçlü şiirler olarak değerlendirilmesi belki zor, diğer kitaplarına nazaran daha az büyüleyici şiirler olduğunu kendi adıma söyleyebilirim.
özdemir asaf bir şair olduğu kadar bir filozof olduğunu da düşündürüyor bize, hayatı çoğu insandan farklı görüyor, kendine has bir biçimde yansıtıyor hayattan aldıklarını, ya da hayatın ondan aldıklarını.
şiirlerinde kelime oyunu yapmayı sever gibi bir edâsı var, bu durum yalnızca bu kitap için geçerli değil, diğer kitaplarında da bu durum geçerli gibi.
insan ruhuna ayna tutan şiirler olduğu görülmektedir.
şiirlerde ölüm, yalnızlık, anlatmak için çırpındığı gecelerde kimsenin olmayışı, geçip giden zamanın acı vermeye başlaması, insanın insana yüklediği anlam, şiirlerde işlenen durumlardandı bence.
özdemir asaf'ın şiir dünyası her zaman şaşırtmaya devam eden bir seyirde ilerliyor, ilk kitabı olduğu için şiirler belki fazla güçlü gelmeyebilir ama olsun.
okuduğuma mutlu olduğum bir kitap oldu.
birkaç dize bırakıp burada bitiriyorum.
okunulasıydı.
açık ve bilinen bir yönü yok insanların,
onu biz yaratıyoruz.
benim söylemek için çırpındığım gecelerde siz yoktunuz.
anladı, ölmekle yaşamanın birleştiği noktada.
hem o kadar boş ki mesud olmak
gün yüzü görmeden ölenlerin arkasından.
ağlamayı ölenler götürdü.
o zaman herkes uzaktı ölümden
candan sevdiklerimiz vardı..
devamını gör...
2.
sadece biraz eğlenmeye gelmiştim yeryüzüne, meğerse devasa bir mahkemeye gelmişim fani dostum! gammazcılar, kirli yalancı tanıklar, yalan yere yeminler, sahte yargılamalar, dolandırıcılar ve iki yüzlü suçlular. herkes birbirinin hakimi. tam bir çöp kutusu...
şairin dediği gibi, " dünya kaçtı gözüme"
şöyle dünyayı unutturacak, telaşı ayağımıza dolaşmayacak, sukunet içinde duracağımız mekanlara ihtiyaç duyuyorum. en içten, en derin!
devamını gör...