yazarlar kitap çıkarsa yazacakları giriş cümlesi

dünyanınbütünmeşhurlarınıntraşolurkenkullandığıjilet ukdesi.

toprağın üstünde yaşamak zordu, ama altında kalmak ondan da zor.

merhaba sayın okuyan sizinle daha önce sevişmiş miydik?

bu kitabı senin için yazmadım ey okuyucu.

öncelikle kestane balının diyarı zonguldak'tan tüm dünyaya selamlar.

dünyanınbütünmeşhurlarınıntraşolurkenkullandığıjilet ukdesidir.

yarısında bırakacaksan hiç okuma.

bölüm 1 – yazmak

yazıyorum yazıyorum siliyorum. yazıyorum ve tekrar siliyorum. zaten her şey böyle başlamıştı. yazmalı mıyım, yazmamalı mıyım? sanki mantıklı değil gibi, aman be!

saçmalamaktan korkmuyorum. hem bizim aramızda saçmalamak mı olur?

yazıp yazıp silmeye devam ettim. gerçi bu suçu sadece kâğıda karşı işlemedim ben. bu geceye kadar ve bundan sonraki tüm gecelere kadar işlediğim ve işleyeceğim en büyük suç yazıp yazıp silmektir ve yazıp sildiğim her kelime bana ayrı ayrı işkence ediyor gibi hissediyorum.

bilinmezliğin içindeyim ama en çok bildiğim şeylerin arasında.

akıntıda yüzmek kolay ama insanın kolu ağrıyor bazen, dinlenmezsen boğulursun.

merhaba

"gökyüzü altında söylenmemiş söz yoktur".bana, hiçbir şeyin yeni olmadığını, herşeyin önceden düşünülmüş ve ya bir yerlerden esinlenilmiş olduğunu ve yaratıcılığın sınırları olduğunu düşündüren sözdür.okuyucularım bunu göz önünde bulundurarak okusun isterdim.

ilkbaharın ilk ayının 29. günü, b. evinden işine giderken, önünden geçtiği pastaneden kulağına çalınan şarkının nakaratı diline dolanmış bir şekilde iş yerindeki çalışma masasının başına geçtiğinde, karşısında duran ayna, 7 saat sonra, şimdi yüzünde duran paramparça bakışın yerinde umut ve çaresizliği aynı anda sezdiren bir gülüşün olacağının ilk işaretini okul müdürünün kahvesini her zamankinin aksine bol şekerli istemesiyle vermişti. b. bol şekerli kahvenin kendi üzerinde yarattığı akisin dolambacında kendi hayatından izler bulmaya çalışırken, okulun çaycısının şekerli kahvenin boşunu yıkadığından habersiz bir şekilde önünde duran kağıtlardan on tanesini bilgisayara işlemişti bile.

tek cümleye sığdıramam asla ama okumak istersen burada:

"ezan öncesi duyulan sâlâlar, tüm tüylerimi çöldeki aciz bir kaktüsün dikenleri gibi yapıyordu. tenimden, tırnak uçlarıma doğru bir ürperti dalgası esti. kulaklarımı çınlatan yabancılar vardı yamacımda; hayır, biraz uzak olmalılar. oysa ki ense kökümde hissedebildiğim sık solukları ile sırt sırta gibiyiz.
kahretsin! ve içimdeki yaman ses söylesin gerçeği. o, dondurmasını düşürmüş bir komşu çocuğu. şirinleri asla göremeyecek, sokak çocuklarıyla yuvarlanan yaramaz bir velet. göğün yansımasından seçebildiği kargalarıyla yaşayabilir ve istese faili meçhul cinayetin birine kurban da gidebilir. ruhumdaki bu ölü çocuk dirildiğinde, indindeki sesleri kulakları kesti, ekti ve onlara gereksizce mana biçti. sokak ağzı diller fısıldaştı ve sağır olan yine duyamayıp, yakıştırdı. uğuldayan sessizlik, göz kamaştıran bir şimşek çakmasıyla yarıldı. benim düşümde âmâlar görebiliyordu. bıçak sırtındaki emekçiler, alın terlerini suya katıp içebiliyordu.
ufukta, halimize acıyan gökadalar yanıp söndü; yaldızlı geceyi şahlandırdı. sadece beş saniyeliğine venüs, saat yönünde dönmeyi kesmişti. zaten is kokan buğulu görüntüler, bozuk bir televizyon ekranı misali titreşti, cızırdadı ve dumanları kara deliğe çekilirken sahneler değişti. elinde kumanda, zap yapan bir kimliksiz de göremedim oysa ki. sahi, kafayı sıyırmanın kaçıncı raddesiydi benim ki?"

herhangi bir zamanın herhangi bir döneminde kraliyet ailesinden gelen bir soylu değildi, herhangi bir zaman diliminin herhangi bir döneminde herhangi biriydi yalnızca, herkes gibi yüzünde yastık iziyle uyanan sıradan bir insandı.

orhan pamuk'tan fikir hırsızlığı yapardım sanırım.

aynanın karşısında gördüğü yüze ne kadar zamandır tahammül ediyordu. bezgin bakışlarını yansımasında gezdirirken gülümsemeye çalıştı . ağzının ufak bir seğirmesinden öteye gitmedi ,yüzündeki kaslar somurtmaya kilitlenmişti sanki.

kesinlikle oku olurdu.

"bugün canım yazı yazmak istemiyor."

(cetin altan'ın, üniversite öğrencisi turan emeksiz'in dp iktidarına karşı yapılan eylemlerde hayatını kaybetmesi üzerine kaleme aldığı köşe yazısı)

inş çıkarmazsınız ya.

aklıma cafelerde masa masa dolaşan tipler geliyor. 2 tane alırsan 5 lira falan. üzülüyorum salaklıklarına ama tipleri hep standart, uzun saçlı, saç sakal kadayıf. çay içmeye hasret adamlar bunlar. 10 tl verip yolluyorum böylelerini boktan şiir, fanzin kitaplarını alıp ama arkalarını döner dönmez çöpe atıyorum.

yapıcak bir şey yok. yardım yardımdır.

len buna para verip aldın mı? yazarak bi şok ederdim. (bkz: swh)