dünyanın ihtiyacı olan

40 kusur senedir tüm dünyadan insanlarla oturuyorum kalkıyorum ve gözlemliyorum.
kendinden olanı korumak, sahiplenmek, paylaşmak kolay.
dünyanın ihtiyacı olan: kendinden olmayana hoşgörü.

nefes almak.
insanlar nefes almayı unutuyorlar. nefes almaları gerek oysa. çok kızgınlar, çok kibirliler, çok bilmişler, çok kabalar, çok kırgınlar, çok güçlü olduklarını sanıyorlar, çok çok çok çok...
ya hu çok yorgun insanlar.
gerek fiziksel gerekse fikirsel olarak savaşmaktan çok yorgunlar. soluklanmaları gerek o sebepten, dinlenmeleri ve nefes almaları gerek. o zaman görecekler ne kadar saçma şeyler için başka insanlara saldırdıklarını ve aslında dünyanın ne kadar güzel bir yer olduğunu.

boşuna eğip bükmeyin. seks...

seks, para ve playstation.

kansere çare bulunması falan diyeceğiniz yerde seks mi diyorsunuz… arkadaşlar kendinize gelin be biraz insaniyet.

dünyanın kimseye ve hiç bir şeye ihtiyacı yok

mis gibi yuvarlanıp gidiyo kendi yörüngesinde

adalet, sınıf eşitliği, sevgi, hoş görü, iyilik yapma isteği ve barış.

insanları da, ihtiras/ kin / riya / sadakatsizlik/ aç gözlülük / gösteriş/ kibir/ ukalalık / öfke / dolandırıcılık / yalan ve nefretten arınmalı.

sümer tabletlerinden beri yeni nesillerin kötüye gittiği, her şeyin boka sarmak üzere olduğu yazılagelir.

dünyanın halinden şikayetçi olanlar, taa o zamanlardan beri, hep dış çevre ile ilgili gidişattan memnuniyetsizliğini ifade etmekte.

insanoğlu kendinde bir problem görme eğiliminde değil yahut kendindeki problemleri dış çevreden kaynaklı olarak görmekte ve bu düzelirse otomatikman kendi problemlerinin çözüleceğine de inanmakta.

değişimin her zaman dıştan içe doğru olduğunu varsayıyor, içten dışa bir değişime ihtimal vermiyor.

oysa dünyayı değiştirenlerin tamamına yakını ikinci ilkeye göre hareket etti.