dünyanın kötü bir yer olduğunun kanıtı

barış akarsu gibi bir mükemmel sanatçının gencecik yaşta ölmesi.
bana en çok koyan bu oldu, yıllardır düşünüp düşünüp iç çekiyorum.

seni iyi olduğuna inandırmaya çalışır ve sonunda seni toprağa çevirir.

dünyada insanların yaşıyor olması yeterli bir sebep.

herhangi bir gazetenin 3.sayfası. daha fazlası da var ama ben en azını aldım. kimse size cennet bahçesi vaat etmedi doğarken. inandığım tanrı kesinlikle sadist değil ama bizi gönderiyorsa zaten mücadele etme azmimizi görmek istediğinden bana göre.

herkesin sahip oluğu cebimizdeki ev, araba, işyeri dolap vs. türlü anahtarlardır.
kapıları kitlemek zorunda kalıyorsak, dünya lanet olası bir yerdir. neden taşımak zorundayız sürekli kaybetmek endişesi taşıdığımız ve cebimizi delik deşik eden o lanet ağırlıkları? çünkü bozguncu bir türün üyeleriyiz.
hayat boyu sahip olmak için çabaladığımız ve bin yıllardır kullandığımız anahtarlar aslında apaçık medeniyetsiliğimizin bir utanç simgesidir.

konuyla alakalı bertrand russell reis der ki:
"mutlulugun sirri, dünyanin korkunc bir yer oldugu gercegiyle yuzlesmektir"

çekilen acılar.

insan odaklı bakmamak lazım doğada bile bir mücadele var av var avcı var kaybedenin öldüğü bir yer acıma yok. hayat güzel mi gerçekten? yoksa böyle bir tema dünyaya özgü mü? evrenin bir köşesinde canlıların yaşamak için diğerlerinin ölmesine yada sefalet içinde olmasına ihtiyaç olmadığı bir yer var mı? bakın çok farklı bir bakış açısı yakaladım kendimi astım suanda.

herkesin derdi var ama kimse kimsenin derdiyle ilgilenmiyor daha ne yapsam da canını acitsam derdindeler.
kötü insanlar kötü aklım almaz.

(bkz: gül reçeli)

bir canlının yürümek için mecbur olduğu el ve ayaklarını kesmek ne kadar pislik bir dünyada yaşadığımızın kanıtıdır. aslında aynaya baksak bile göreceğiz kanıtı. bu dünyayı kötüleştiren, yaşanılmaz kılan, bizden başkası değil.