dürüstlüğün değer görmediğini öğrenmek

bedavadan dürüst yaşamışız bu zamana kadar duygusunu yaşatır.

hayat böyledir. her zaman itler, şerefsizler ve puştlar kazanır. çünkü onların sayısı her zaman fazladır.

çıkar için dürüst olunmaz veya insanların dürüstlüğe değer vermemesiyle de dürüstlük değer kaybetmez. çünkü insanlar bir şeyin ölçüsü değildir, insan dediğimiz canlının çoğu karaktersizdir, cahildir, düşük zekalıdır. evet.

birden sözlükte cereyan eder, bir dip dalga gün yüzüne çıkar ve karanlıkta kalan sırları sahile süpürür. sısıısıs

uçtuk hafif.

ağlayacakların eleminize olduğu bir coğrafyada yaşıyoruz. erkekler hayatta kalır. kuşlar ölür.

yapacak bir şey yok.

kitabını yazdırırlar bunun bana. değer verene dürüstlüğe, eyvallah. gerisi kendini 1 günde belli eder zaten. ona da onun istediği gibi muamele.

madem ki herkes kendi çapında dürüst bir birey o zaman bunca şerefsizliği kim yapıyor? çıkarının uyduğunu düşündüğün esnada dürüst olursun, dürüstlük diye bir şey yoktur. karşı tarafın duymak isteyeceği şeyi önceden vakıf olup ona aktarmaktır.

birileri için yaşamıyorum. birisi için yaşayamam ben. kendim için yaşarım. acı tatlı. bana ait olmalı. ben olamadığım bir bir hayata dair anı yığamam ömrüme.

sevgiyle iş çözenlerden de değilim ben. kafası atık, refleksleri tehlikeli boyutlara varabilecek tipte biriyim ben. görüyorsunuz zaten anlık ruh hali değişkenliklerimi. gizlemem kendimi. toplumsal bir role, kimliğe bürünmem. çok iyi bir adamım diye atılmam ortaya. ruh halim neyse o an o'yum. bu kadar. goygoy yaparım. kavga ederim. küfrederim, duygusallaşırım. neyse o işte.

insanlar, kişiliğini gizleyen ve ona karşı ruh hali değişen başka insanlar arıyorlar. sadece kendilerine iyi gelecek insanları çevrelerinde görmek istiyor. ilginç geliyor bana bu.

dürüstlük en önem verdiğim detay. yalan seziyorsam, maymun ederim, farkına varmazsınız. saygılar. s

başkası için dürüstsen öğrendiğinde tatsız olacak durum.

yalanci olmama sebebiyet veren hadise.

artik yalan soyluyorum, cunku dogrular insanlarin isine gelmiyor.

böyle abuk sabuk argümanlarla iyi insanlar neden hep üzülüyor temalı ajite olma halleri midemde ekşi bir his bırakıyor.

dürüstlük gibi bir güzel ahlak örneği olan davranış, birilerinin verdiği değer referans alınarak mı gündelik hayatınızın bir parçası haline geliyor sizin, yapıtaşınızda bir şekilde yalan söylediğiniz vakit alarm veren vicdan reseptörleri kalmadı mı sizin.

gidin üstüne bir soğuk su için o zaman.
ay ne günlere kaldık.

neden değer görmesin? gerçi dürüst olan kişi değer görsün diye dürüst olmaz fakat bir ortamda en güvenilir kişi olmak veya yıllar sonra sohbet ettiğin arkadaşının dahi başkası dese inanmayacağı bir şeye sırf sen diyorsun diye inanması güzel duygu bence. karakter özellikleri kâr zarara göre belirlenecek bir şey değil.

dürüstlük zaten değer görmek için başvurulan bir yol değildir.

eğer bir değer görmek için böyle davranıyorsanız boşuna yormayın kendinizi zira dürüst değilsiniz.

güven kazanmak için bazı doğru sözler söylemeniz de durumu değiştirmez çünkü hisleriniz dürüst değil.

diyor ya sagopa tam da öyle.

olmayacak beklentiler içine girip boşa üzülmektir.

yerlere çöp atmayana da değer vermiyorum mesela.
yemek içmek kadar normal çünkü.

çünkü insan zaten yerlere çöp atmamalı,
zaten dürüst olmalı.

yalanci olmaya sebebiyet verir.