düşündüğü üzerine düşünen insan

ilk kez rené descartes tarafından dile getirilen, (bkz: homo sapiens sapiens)'in türkçe karşılığı.

bir düşündüğü üzerine düşünen insanı düşünen insan değildir.

kendi kendini düşünen hareketsiz ilk hareket ettirici hiç değildir .

insan düşünmek hakkında düşünebildiğini düşünmeye başladığından beri düşünemez bi varlık haline geldi.

‘amerikan pragmatiği nikiforenko’ adlı hesabımdan

sorunu ele alış biçiminiz bizzat sorunun temel nedeni de olabileceği için method üstüne düşünmek de gerekli bence.

tanrının buglarını arıyordur

şu an buraya tanım girenlerde düşündüğü üzerine düşünen insan hakkında düşünüyor ve bende düşündüğü üzerine düşünen insan hakkında düşünen bu insanları düşünüp böyle garip bir çıkarımı yaparak işsizliğin nirvanasını yaşıyorum.
üstüne bu yazıyı okuyup anlayabilen ve anlayamayan insanların benim hakkımda ne düşündüklerini düşünüyorum.

düşündüğü konu üzerinde düşünmek, profesyonellik belirtisidir.
genel düşünme türü belli bir kalıp üzerine tek taraflı ve gurur ağırlığı ile şahsi taraf tutmadır.
ancak profesyoneller, düşündüğü şeyin üzerine düşünerek açıyı genişleterek dolaylı akılcı politika geliştirirler.

mesela yarın o iki asistanı dövmeli miyim yoksa kovdurmalımıyım, olası durumda tazminatıma zarar vermek istemediğim gibi yanımda götüreceğim ekibi mağdur olmaması adına nasıl bir yol izlemeliyim konusu düşünmek ve çözümlemek, düşündüğüm konunun üzerine düşünmenin daha radikal karar almama yardımcı oluyor.

felsefe yapıyordur, felsefe böyle bir şey, ama kafayı davul gibi ediyorsunuz günün sonunda sık yapılmamalı.

refleksivite deniyor buna bazı yörelerde.

(bkz: sen şimdi naneyi yemedin mi)

kafamda bir obje hayal ederek içinden çıkmayı başardığım sarmaldan muzdarip insan.

küçüklüğümden beri arada sırada bu krize yakalanırım. "şu an bir şey düşünüyorum, şu an onu düşündüğümü düşünüyorum, aa şu an hepsini birden düşünüyorum..." derken kafayı yiyecek gibi olurum.

bir gün nasıl oldu neden oldu bilmem, kafamda bir yaprak imgesi belirdi. düz, hiçbir özelliği olmayan yeşil bir yaprak. beyaz arka planda, havada asılı kalmış halde öylece süzülüyor. o yaprağı düşünmeye, kafamdaki görsele odaklanmaya başlar başlamaz sakinleşmeye başladım. artık ne düşündüğüm hakkında düşünmek hakkında düşünmek hakkında düşünme döngüsünden kurtulmuştum.

hala arada düşerim bu kuyuya. bu başlık da biraz tetikleyici oldu hatta. yazdıklarımı, o an onları yazarken düşündüklerimi, yazma halini düşünmekte olan kendimi düşünmekten bir an odaklanamadım. neyse ki yaprağım var. evet, o da olmasa ne yapardım.

son olarak, beynimizin cevizimsi kıvrımlarında sörf yaptıran bu başlık için teşekkür eder, iyi sözlükler dilerim.

gece uyutmaz, gündüz bir gram rahat vermez.

(bkz: overthinking)

şimdi ben buraya neden yazdım? niçin yazdım? nasıl yazdım? bunu izaha gerek yok. okudunuz, telefonuma dokundum yazdım. ama yazmamış da olabilirim. yazmışsam yazmışımdır. yazmamışsam yazmamışımdır. görünen entiri uzakta değildir. buraya yazdık da sonradan yazmadık mı dedik? bunlar bir takım uydurma laflardır. sahi ya, ben buraya neden yazdım. kim yazdırdı lan bana buraya?

kısa devre.

düşündüğünü düşünmeyi düşünmeyi düşünmeyi...

düşünüp düşünüp, en son niye bu kadar düşündüğüne sinir olmuyor insan..