ekin idim oldum harman

milliyetçilik kimseye hak değildir. hele ki bu hak varsa bile biz türkiyeliler bu sıralamada en son sıralarda bile yer almayız. tarihsel günahlarımıza hiç girmeyeceğim. lakin son 20 yıldaki dünya tarihinin hiç görmediği talan ve hırsızlığın vebali hepimizin boynundadır. sustuk, başka tarafa baktık veya kendimizi gazladık başka şeylerle.

bunun sonucu hem coğrafi hem de insan niteliğinde durdurulması güç bir çölleşme oldu. çok dertliyim sözlük. yine bir türkümüzde der yaa, derdimi umman'a döksem ummam taşar. bendeki bu hâl hiç de metafor değil. 37 yaşımdayım. bu yaşıma kadar 37 başlı canavarlarla dövüştüm, yendim. şimdi karşımda 38 başlı canavarlar var ve kılıç tutacak tâkatim yok şeklinde hissediyorum kendimi. daha gencim. daha çok gencim. daha gencim di mi sözlük? çok dertliyim sözlük. bu tâkatsizliğimin altını kazıyınca sadece korku çıkıyor. 37 başlı canavarları yenmişim, korkunun mu üzerine basamayacağım?

haaa ben türkü tanımlayacaktım. halklarıma, toprağıma, benliğime kendimi çok borçlu hissediyorum. dna larım olan türküler sayesinde her şeyi yenebileceğimizi düşünüyorum. çok değer verdiğim hem dostum hem abim olan sırrı süreyya önder'in bir sözü vardır. mutlunun mutsuza borcu vardır der. iki üç gün öncesine kadar ben çok mutlu bir insandım sözlük. yine fakirlikten geberiyordum ama dünyanın en mutlu insanı bendim. zekatını bile veriyordum sırrı abinin lafına uyup. şimdi dünya umman denizinden başlayarak başıma yıkılıyor gibi dertliyim sözlük.
ama işte türküler var beee. türküler varken hangi dünyayı ters çevirip voleybol topu gibi oynamayız ki?



düşürdün aşkın narına
karıştırdın küle beni
atın yolun kenarına
yar geçtikçe göre beni

kırda meleşir kuzular
derdim çok yarem sızılar
gönül sevdiğin arzular
götürsünler yare beni

ecel gelir hak’tan ferman
can çekilir kalmaz derman
ekin idim oldum harman
savursunlar yele beni

ali rıza’m sızlar yara
gülistandım döndüm hara
çekiverin zülfikar’a
kılsın pare pare beni

"ve bu yorgun, bu üzünçlü yüreği
benim değilmiş gibi,
kimse görmeden şöyle bir yol kenarına bıraksam.." demiş edip cansever.

büyümek böyle bir şey

nida ateş mürdüm buğusu sesiyle söylemiş.

gülistandım döndüm hara, çekiverin zülfikar’a, kılsın pare pare beni

"ecel gelir haktan ferman
can çekilir kalmaz derman
ekin idim oldum harman
savursunlar yele beni"
*
sümeyra çakır..

derdim çok yarem sızılar