ekmek poşetine kördüğüm atan aile üyesi

aileyi az ekmek yiyip sağlıklı beslenmeye teşvik eden kişidir.

başlığı görür görmez annemin attığı açılmaz gordion düğümleri aklıma geldi.

hiç açmayı beceremediğim için direkt poşeti yırtıyorum. sabır sıfır.

bunu hak ettiniz diyerek poşetin kesilmesiyle sonuçlanan elim hadise.

sanıyorum 12 yaşımdan itibaren annemin düğümlediği hiçbir poşeti açmak için gayret göstermedim. çünkü öncesindeki 12 yıllık yaşamımda hiçbir poşeti hemen açabilmiş ve içindekine ulaşabilmiş değildim. direkt yırtıyorum efendim.

bir muhafaza çabası mıdır yoksa bir çeşit hobi midir bilemiyorum. bir poşete de maksimum ne kadar kuvvet uygulanabilir ki düğümlemek için? bir noktada kopar yani. annem düğümleyince kopmuyor çünkü son noktayı yakalıyor. kontrolsüz güç, güç değildir gibi bir felsefe hakim bu olaya.

çalışmalarım sürecek.

başlığı görür görmez annemin geçen attığı kördüğüm aklıma geldi.

eve ekmek sokmayan anne dramı.
poşeti açamayaydık bari iyiydi.

basligi okuyunca kahkaha attim istemsiz. ne yapmak istedigi anlasilamayan aile uyesidir. ben artik beyaz ekmek kullanmadigim icin benim ekmek posetine de karisamiyolar allahtan. kendi dugumumu kendim atiyorum. ama onceden ya poseti gerip iyice yirtilana kadar cekiyodum ya da direkt makasla o dugumu kesiyodum. makasla kesmesi daha zevkli inadina yapabilirsiniz siz de*

kördüğüm değil o. standart, tek hareketle ve bir saniyede atılarak içindekini hava almasını engelleyip yumuşak tutma amaçlı bir bağlama şekli. açmanın bir tekniği var. bazen ben de kendi bağladığımı açamıyorum ama olsun.

açılım bu benim. 16 yaşındaydim hala anam bağlardı bağcıklarımi. birgün "eşek kadar adam oldun oğlum bir zahmet öğren artık" demişti. çok zoruma gitmişti. ve o gün and içtim; öyle bir öğreneceğim ki benim bagladigim hiçbir şeyi acamayacak insanoğlu. hala o günkü kin ve nefretle bağlarım. acamayacaksiniz. o yaşadığım travmaları size yasatmadan gocmeyecegim bu dünyadan.

ne zaman sofraya ekmek koysam karşılaştığım bir problem. bende her defasında poşeti yırtıp ekmeği içinden çıkarıyorum. her defasında da söyleniyorum.

canım annemin geçen gün itiraf ettiği hede.
-bu poşetleri de ne diye sıkıyosam böyle!
diye kendi kendine kızmıştı.
amaç ne anne diye bende sormuştum. ne biliyim olum bağlıyorum böyle sonra açamıyorum demişti.
kurban olduğumunun. *

maalesef her gün yaşanılan ben asla düğüm atmam niye çünkü o ekmek poşetini kesin bir şeyde kullanırım. içine bir şey koyup camdan atarım köpeklere. sonra çöpe atarım onu işe giderken.
ya buzdolabı poşeti olarak kullanırım.
ya iş yerine ekmek arası poşeti olarak.
ama bizimkiler bir bağlıyor açılmıyor yirtiyorum hemen.

mahir çayanın asıldığı yağlı halat gibi düğüm atarım. evde tek yaşıyorum.

(bkz: lanet olası bazı şeyler)
edit: burada lanet olası şey eylem , özne değil.

sabır taşı olsa çatlar o düğümü açmaya çalışırken.
amacı aile bireylerini aç bırakmak olabilir.