emekli bir pakistanlı generalle afgan eti yemek

hayal değil gerçek eylem.
efendim bir dönem saçma sapan iş için sağa sola gidiyorum bundan takribi 10 -12 sene önce.
islamabat'ta bir proje yapıyoruz. sormayın neden, niye, kime, nasıl, niçin, ne belli....
ben de bilmiyorum. çalıştığım şirket gönderdi işte. oranın ilk gökdelenini yapıyoruz. neyse gökdelenin inşaatı ülke genelindeki elektrik kesintileri nedeniyle habire duruyor falan. güç bela toplantılar halloldu bitti akşam yemek vakti geldi.

proje yönetim firmasında emekli bir general müdür olarak çalışıyor.

dedi sizi şahane bir yere götüreceğim.

götür lan dedim ensesine bir şaplak patlattım bir altmış boyumla sonra kurallar gereği başımdaki eşarbımı düzelttim.

yok yok. yapmadım öyle bir şey.
teşekkür ederiz dedim.

neyse vardık bir yol kenarında bizim ocak başı dediğimiz bir yere.
meğerse afganistan'dan gelen bir takım hayvanları kesit orada ocak başında pişiriyorlarmış.
hayatımda bu kadar sert et yediğimi hatırlamıyorum.

bu da böyle bir anımdır.

piyano çalabilen patlayıcı uzmanı meksikalı cüceyle herhangi bir iş yapmak kadar sıradan ve bir o kadar da sıra dışı eylem.

öncelikle (bkz: efe aydal) sen misin?
sonrasında, urfalı homoseksüel ermeni travesti cüce taş fırın ustasıyla satranç oynamak kadar doğal olan.

çatalcada çatal yapan hasan çatal ile çatallı pideye çatal sallarken ses çatallanmasına uğrayan çatal sesli çatlak şanzel ile çata pat patlatmak kadar doğal bir durum