emekli olduğun gün kalp krizinden gitmek

emekli olup artık çalışmak zorunda kalmayacağının, istediğin kadar uyuyabileceğinin düşüncesinin verdiği heyecana kalbin dayanmaması sonucu gerçekleşen trajik olaydır.
şimdi uyu uyuyabildiğin kadar.

bunun cok mizahini yaparim. rahmetli dedemin basina gelmisti cunku

derler ya;

'tanrıyı gülümsetmek istiyorsan projelerinden söz et'

al sna emeklilik planların. cavlağı çektin ha de

geçen sene bir akrabamiz emekli olduğu günün ertesi günü kalp krizinden öldü. adamın ölmesinden öte, cenazede herkes buna ekstra üzülmüştü. kulağa korkutucu geliyor. yıllarca çalış, gençliğin işte gitsin, emekli maaşını alamadan öl. yalan dünya işte. keşke ye, iç, gez mottosunu yapabiliyor olsaydık.

kendisi buna vakit bulamayacağı için muhtemelen yakınlarının kendisinden çok üzüldüğü bir durum olur. cenazesinde, semtinde, çevresinde günlerce bu konu konuşulur. onu tanımayanlar bile üzülenler kervanına katılır.
ta ki birgün dobra biri çıkar ve "şanslı pezevenkmiş vesselam, hem eziyet çekip çektirmeden tertemiz ölmüş, hem emekli maaşı diye yutturulan sadaka artığı ile nası geçineceğinin derdine düşmekten kurtulmuş." der ve büyüyü bozar..