şiir bilen şiir okuyan şiirden konuşabilen yazarlar lokali

mastor ukdesi.

dâhil olmak istediğim lokaldir. rüyamda bile şiir yazıyorum bazen...*

çok özel bir halin genele yayılması aklıma yatmıyor. bu kişi ben değilim evet.

nerede buluşuyorsunuz?

esenler dedir. net. angora tavşan seven şöförler derneği lokalinin çaprazındadır.

şiirleri sınıfta sesli bir şekilde okunarak dalga geçilen yazarlar da buna dahil mi?

ben de katılmak isterim.
benim de her seher vakti bir yusufçuk havalanıyor avuçlarımın içinde. ben onu ürkekçe bir 15-20 dk kadar izliyorum. bir kırlangıcın yüreğinde aşkla tanışıyorum sekize kadar. hemen arkasından biraz kinik biraz yabanıl ve biraz da yine çocuksu ve yalnız bir biçimde sol avucumdan mavi kelebek bırakıyorum bir annenin parçalanmış yüreğinde kucaklaşan çocukluğuma.
onikiden bire kadar öğle aram var. birden sonra bir güvercinin gözlerindeki baharı keşfediyorum. her gün olmuyor gerçi bu ama genelde oluyor.
ikiden dörde kadar halısaham var. ama ben onun bir saatini yine masmavi ve ürkek yalnızlığıma ayırıyorum. beşte de akşamüstü bir çay alırım.
altıdan sonra da normal televizyona bakarım.
onbir kapanış. ama onbirden önce son bir defa yine kırlangıcın yüreğinde aşkla tanışırım.
gece dörtten sonra da gözümle yazarım tavana şiirlerimi. sabah da uyanır uyanmaz bir on dakika boşluğum oluyor benim. üzerinden geçerim tükenmezle..
(bkz: üç günlük dünya edebiyatı)

şiir yazanları söylememiş yani ben yokmuşum. neyse şiir yazanları soran olursa buralardayım.

dahil olmak istediğim lokalite. aydınlatın beni. üzerime şiir atın. tşk.

yapalım bu işiiii, bi üzerine konuşalım ahalii. edebiyat güzeldir. okuyalım okutalım. lokalde çay varsa ben okeyim.

bu da böyle biline..

ölüyoruz bu günlerde, şiirsizlikten, kimse şiir okumuyor, yazmıyor, kuruduk.

keşke herkes şiir ruhlu olsa diyorum. ne güzel olurdu. havada mis gibi şiirler uçuşurdu. toplanıp çay içerken şiirler hakkında münakaşa etmemiz gereken konular var.

naçizane, 7 yıldır şiirle yatıp kalkan biri olarak dahil olmak istediğim lokâldir, şiirin üstüne düşündüğüm kadar hiçbir şeyin üstüne düşündüğümü hatırlamıyorum.
bildiğimi iddia edemem, çok seviyorum sadece.

hayda ne demek damsız almıyoruz kardeşim. bi siir okuyup çıkacaktık.

yazın beni de ayakta da giderim..

keşke şiirlerimizi yayınlayabileceğimiz güzel dergiler olsaydı. insanların şiire ilgisi olsaydı keşke.

şiir bilmem, şiir okumam, şiir konuşmam. lokalinize de uğramam.

şiir sevmeyen şair olarak dinamitleyeceğim lokal.

kuytu bir köşede, sessizce, rakı eşliğinde, gözler hafif nemli dinlemek serbest mi. birileri yazsa, birileri okusa, ben yine aynı kuytuda ve gözleri nemli. sonra başka biri çıksa okusa, alkışlasa başka birileri, ben yine aynı kuytuda ve aynı köşe de ve yine gözler nemli. belki de söyler birileri dizelerinde benim söyleyemediklerimi ve onunda gözleri nemli.

çünkü bu kadar letafet sende var,
beyaz gerdanına bir ben gerek. "

diyoruz.

ya yine çok içtin yemek yiyelim." diyorlar.

bu lokelden olamayan insanlarla anlaşmak çok zor. bunlar hanzo, bunlarla oturulmaz.