engellilerin genelde yalnız bırakılması

sokaklarda ve konserlerde ve alışveriş merkezlerinde ve dışarda gördüğüm kadarıyla engelliler dışarı çıkmıyor. çıkmak istemiyor. engelli olmalarından dolayı daha fazla alaka gösterince bu sefer de kendilerini kötü hissediyor, belki de sizden nefret bile edebiliyorlar. çünkü bence acıdıklarını düşünüyorlar.


hayatın herkese eşit davranmamasına, üzülüyorum.

üstteki yazara katılmıyorum. onlar bizden çok daha güçlüler duygusal yönü bakımından. hayat devam etmeli, bir insan kendini fiziksel engelinden dolayı harap etmek, içe kapanmak yerine daha sosyal olmayı, kendini mutlu eden yöntemler bulmayı diler. benim als hastası tanıdığım arkadaşım var, sadece isaret parmaklarını, gözlerini ve dudaklarını birkaç şekilde kontrol ettirebiliyor. adam bu şekilde kitap yazmaya başladı. yatalak olması belki kötü bir örnek oldu ancak yine de onlar bizden daha güçlü.

t: eşitlik fikri eğitimle olur, çevremizi onlara uyumlu hale getirmek ve başkalarına muhtaç olmadan kendi işlerini görür hale getirmeliyiz. her zaman destek..

her sakalli haci olmadigi gibi her engelli de mağdur olmayabilir.elbette ki dezavantajlari olabilir.hepsi kardesimiz bunu samimiyetle söylüyorum ancak meslek icabi cok degisik insanlar tanidim.bir tanesi engelli bir arkadasimizdi.iş icabi kredi alternatiflerini anlatirken,genç arkadasimiz aniden 'siz bankacilar hepiniz s.refsizsiniz.' deyiverdi insan icinde.sube kalabalik,herkes döndü bna bakti.hiç takilmadim ,biraz duraksadiktan sonra devam ettim anlatmaya. ama yapilan ayipti.annesi tekerlekli sandalyede oturan gence 'oğlum çok ayip.' sonra bna döndü 'özür dileriz beyefendi.' vb dedi .sorun da etmedim.kimbilir nelere kuruldu ama o an bna patladi.elbette ki bilemem. lakin en ufak bir saygisizlik yapmamama rağmen gördüğüm muamele bu oldu.

saygi sevgi terbiyenin baska birsey olduğunu düsünüyorum.engelli/engelsiz, kadin,çocuk,yaşlı ,evli,bekar vd. herkes icin gerekli.bu tip konularda eşitiz.