erkeklerin trafikte asla yol vermemesi

kadınların trafikte asla yol vermemesi yol vermemesi ) başlığına tepki olarak açılmıştır.

ayı erkekler her yolu kendinizin mi zannediyorsunuz.

diğer başlığa da yazmıştım, buraya da yazmalı.

hıyarlıklarındandır efendim.

kişisel tecrübelerime dayanarak erkeklerin daha fazla yol verdiğini söyleyebilirim. tabii bu benim istanbul içerisinde, aktif olarak her gün araba kullanan bir insan olarak yaşadığım, "kişisel" tecrübelerime dayanarak söyleyebildiğim bir argümandır.
kadınların daha az yol vermesinin nedenini ise şuna bağlıyorum; muhtemelen bu kadınlarımız düz vites araç kullanmaktalar ve arabayı durdurup yol verdikten sonra tekrar arabayı kaldırma başarısını sağlayıp sağlayamamak gibi bir kaygıları olduğundan, yol vermek yerine durmamayı tercih ediyorlar.

yok öyle bir şey, arabadakileri bırakın yaya olan erkekler bile yol veriyor ..

bencil kişilerdir. anlayışsız ve kendilerini düşünürler.

fuck you, fuck you very very much; ‘cause we hate what you do... arabanın içinde ağırlaştırılmış müebbete mahkumum. trafik gıdım gıdım ilerliyor. beni ana caddeye bağlayacak ara sokak trafik lambası, 15 saniye kadar yeşil yanıyor. sonra 85 saniye kırmızı. bütün arabalar, yumurtadan yeni çıkmış caretta caretta gibi ışığa ulaşmaya çalışıyor bin bir zahmetle...

benim mutlu sona ulaşmama beş araba kalmış. hemen sağımda bir range rover, verevlemesine park ettiği yerden geri geri çıkma derdinde. tam da beni buldu yol istemek için. hani bilet kuyruğunda beklersiniz, alakasız birisinin kuyruğu yararak geçmesi gerekir ve yaracak kişi olarak gelir sizi bulur ya... yol versem mi vermesem mi diye düşünüyorum range rover’a... arkadaki arabalar da haklı olarak saniye bile kaybetmek istemiyorlar. hem onları hem de kendimi düşünüyorum. beynimin sol tarafı verme, sağ tarafı ver diyor yolu...

o an yanıma 60 yaşlarında, az kilolu bir adam yanaşıyor. pencereye tırnağıyla vuruyor. national geographic kanalında, aracı taciz eden aslan misali... beyefendi pardon diye lafa giriyor. suratına 1 saniye baktıktan sonra kafamı çeviriyorum ve başımı yukarı sallayarak ''yok; ı ıh'' diyorum. zaten bahanem de hazır, yeşil yanmış vaziyette, önümdeki arabalar da hareket etmiş, gazlıyorum. range rover’la ilgili de en ufak bir vicdan azabım yok. zira dilenci sıkıştırdı beni. yanımda oturan arkadaşım ''niye yol vermedin range rover’a? zavallı adam senden delikanlı gibi ricada bulundu'' diyor. hangi adam diyorum. dilenci sandığım adam meğer camıma tıklatıp ''yol verebilir misiniz? arabada bebek var'' demiş.

kendimi bok gibi hissediyorum.