eski çizgi filmlerin daha güzel olması

eskiden olan çizgi filmler aşırı güzeldi hani okul bitsin de televizyonun karşısına geçip bugs bunny, tom ve jery, johny test izleyelim diye beklerdik şimdiki çocuklar saçma sapan şeylerle büyüyor olması üzüyor.

ne kadar kavga da etseler vurdu kırdılı da olsa barışçıl mesajlarla zeka içeren absürd bi mizah vardı. en son jetixin kapanmasıyla kayboldu bu. şimdi benzerini bir tek gumball'da görüyorum. gerisi pırt.

cidden cok doğru bi tespit ya eski çizgi filmler daha güzel ve özeldi bı uğraş vardı kolaya kaçılmadigj belliydi büyük biri bile izlese kapılirdi severdi sıkılmazdi

calimeroyu hatırlamamı sağlamış başlık :((

aynı şeyi şimdiki çocukların ekseriyeti düşünmüyor gibime geliyor.

ya biz malız ya bunlar salak.

bundan seneler mukaddem ben iltihaplı bir apandisit ameliyatı geçirmiştim, dayımın eşi yani sanıyorum yengem oluyor kendileri ve kuzenim ziyarete gelmişlerdi eve çıktığımda.

kuzenim dizime filan geliyor daha, oturttum bunu bilgisayara şirinler açtım, 23 saniye dayanamadı gitti o saçma sapan çizimli yeni model çizgi filmlerden birini söyledi açtım izledi.

dedim seni vizyonsuz sıpa.

ulan bana 1 kova mısır patlat ben arka arkaya 7 bölüm filan izlerim şirinler'i.

hayret bir şey ya. sinirlendim gideyim de akşam pokemon izleyeyim 3 bölüm.

öcük ile böcük ,hatırlayanların gözü yaşlı

bizi aşan çizgi filmlerdi çünkü. küçükken yalnızca olay örgüsünü anlıyorduk ve çok da sağlam hikayelerdi. dönüp tekrar seyrettiğimde ne kadar anlamlı mesajlar içeren yapımlar olduğunu görüyorum. çocuklara hitap ettiği için yüzeysel tutulmamışlar, aksine daha büyük bir çaba harcanmış.

şimdiki çizgi filmlerin öğretme çabası çok açık. renkleri, sayıları, yani bir çocuğun zaten okulda ve evde öğreneceği nitel/nicel unsurları öğretmeye çalışıyorlar. fazla basit ve fazla anlaşılır. "büyük ekmek hangisi pepe? kırmızı olan hangisi?" gibi soruların cevaplanabilmesi sanki bir çocuğun hayatta bilmesi gereken tek şeymiş gibi yansıtılıyor.

doğru ve yanlış arasındaki farkı bile yansıtma biçimleri çok sığ. ders almak dediğimiz şeyin ciddiyetini alıp götürüyor ve "oyuncağımı kırdığı için kardeşime kızmamalıydım anneciğim" kadar basitleştiriyor. hâlbuki bizim çizgi filmlerimizde ders alınacaksa o karakter tüm bölüm boyunca zorlu maceralar atlatır, bolca yanlış yapar ve çıkardığı ders de epey hakikatli olurdu. cümlelerle ifade etmesine gerek kalmazdı çünkü biz çoktan onunla empati kurmuş olurduk.