eski mutluluğunu hatırlamak

ruhu çürüten bir eylem.

dünyanın en acı şeyler listesinde ilk 10'a girer...

gözyaşım pıt.

mahallede bisiklet sürmek istiyorum yine

aslında her şey "şimdi"den ibaret. eskiden mutluyduk dediğimiz geçmişteki bir "şimdi"den ibaretken, gelecekte mutlu olabiliriz dediğimiz şey henüz olmamış bir "şimdi"den ibaret. peki bir şey soracağım: ya gerçek, şu andaki, şimdiki "şimdi"den ne haber? anda olmayı kaçırıyoruz aloo, bu hastalıklı zihin ve bu melankolik ruh halinden silkelenebiliriz.

mutsuzluk anlarında gerceklesen hatırlamaktır.
ama iste lanet girsin turlu turlu travmalar bırakmistir size.

"yıllar yılı dert yolunda
ne ilk ne de sonuncuyum
kahrediyor hayat beni
acıların çocuğuyum"

yani bilmiyorum istemsizce yapıyoruz... ama zararlı bir durum. aklınıza gelmesine engel olamazsınız ama onun üzerine uzun uzadıya düşünmek problemdir