eski sevgiliyi hatırlamak

birlikte gittiğiniz bir yere gittiğinde, birlikte dinlediğiniz bir müziği dinlediğinde veya sadece yalnızlık çektiğinde olan ve arasam mı diye düşündüren olay.

böyle bi içten cızırtı, bi manidar gülümseme..

hoşuma gitmeyen bir olaydır.
hatırlamamak için her şeyi yapıyorum.
unutmak istiyorum ama.
ben onu unutmak için sevmedim.

çok da ciddiye alınmaması gereken durumdur. insan beyni sünger gibi olduğundan gerekli gereksiz her şey saçma sapan anlarda hatıra gelebiliyor. bu durumun üstünde durup da acaba özledim mi falan denmemeli, (bkz: durmak yok yola devam)

bi zamanlar hayatın manası sandığın kişinin uzaklarda kalmış bir hayal gibi gelmesi ne garip iş.

güzeldir. başlarda acı veren anılar, zaman geçip sevgisizlik insanın kalbini katılaştırdıkça özlenir olur.

tabii bu konu gerçekten sevdiğiniz bir kadın için geçerli. lüzumsuz ilişkiler kuran insanların sevgililikleriyle alakalı konuşacak değiliz elbette. gerçek bir sevgiden söz ediyorum; gözlerine baktığınızda gözünüzün önünü karartan, kalp atışınızı hızlandıran cinsten bir sevgi. onunla bir zamanlar oturduğun banka oturup, sanki yanındaymış gibi hissettiğin bir sevgi.

sevmek gerçekten çok güzel bir şey. benim sevdiğim kadın karakter olarak iyi biri değildi. ancak sevgi bana aitti. kalbimdeydi, ruhumdaydı; onu gördüğümde bedenimin her zerresi onun sevgisiyle dolup taşardı. mutluluktan uçardım. beni seviyor gibi yaptı ama sevmedi. sağlam bir adam değildim o zamanlar, benden bir bok olmazdı. erkek gibi erkek değildim ve iyi bir insan olmaya çalışmakla gerçekten sevmenin gönül dünyasında iş yaptığını sananlardandım. zamanla öğrendik tabii, kafamıza vura vura öğrettiler bunların kuru gürültü olduğunu.

sonra sevgisiz uzun bir zaman geçirdim. sevmeden, kalbimi hiç kimseye açmadan. kaskatı kesildi zamanla. başlarda rüyalarımda sık sık gördüğüm kadını seneler sonra bir gün gördüğümde o günün sabahı rüyamı unutmamak için başka hiçbir şey düşünmeden saatlerce sahneleri tekrar tekrar canlandırmaya çalışırdım. halbuki o kadın bana acı çektirmişti, hayatımdan çok şey alıp götürmüş ve üstüne tükürüp gitmişti. fark etmiyor ama. insan zamanla daha iyi anlıyor gerçek bir sevginin bir insana ne kadar iyi geldiğini. hayatın ne kadar anlam kazandığını, yaşama renk getirdiğini, insana ihtiyacı olan gücü verdiğini daha iyi anlıyorsunuz.

o yüzden eski sevgiliyi hatırlamak güzeldir. zaman geçtikçe daha az anımsıyorsunuz anıları ama yaşamın gürültü patırtısından fırsat bulup da onu düşünebildiyseniz, sevginizi hatırlayın yeter. kimi sevdiğinizin bir önemi yok; ne kadar güzel sevdiğinizin önemi var.

yarım kalmışlıkların kırıntısı.. o gitse de o kırıntılar gitmezler sen artık unuttum desen de o kırıntılar birleşir yıkar seni bir zamanlar o sevgiyi kopardığın yerden

hafif bir tebessüm ettiriyorsa geçmiş gitmiştir acısı.

bazen kupkuru günlerin arkasından bir rüyayla gelir ve ne kadar da özlediğini ve sevgisine ne kadar ihtiyacın olduğunu damdan düşer gibi idrak edersin. ayrılmanıza sebep olan o büyük büyük nedenler ve imkansızlıklar engel olur aramana ve sen belki de bütün aşkını bir tur da kendi içinde yaşarsın. böyle sabahların dolu gözleri..

ölse bile güler geçerim eski sonuçta.

yapamadığımdır. ben tam tersi hatırlayamıyorum, ayrılıktan sonra 2-3 aylık bir silme sürecinin ardından sıfırlanıyorum. 3 yıl birlikte olduğum insanla anılarımı hatırlamaya çalışınca bile zorlaya zorlaya birkaç tane falan hatırlayabiliyorum. süper bir şey bence, beynimde boşa yer kaplamıyor eski sevgililerim.

sizin adınıza üzgünüm ve de büzgünüm, kusura bakmayın eski sevgililerim.

ayrıca bir nick önerisi olarak: b12sieksikolmayanvefalısevgiliaranıyor.