eski sevgilinin sütyenine sarılıp hüzünlenmek

yeryüzündeki her erin eninde sonunda geleceği nokta burası bak. bakmayın atarlı hallerimize, geceleri ağlıyoruz biz.

zamanından kalmış, atılması unutulmuş, komodinin arkalarına kaçmış değerli materyaller bunlar, hep de en aklına gelmeyecek anda bulunuyor.. cepte unutulan para gibi belki fakat bu can yakıyor.

iki damla gözyaşı kırmızı sütyeni bordoya çeviriyor, renklerin değişiyor hep, eski günler aranıyor belki, bulunamıyor, destekli olduğunu orada anlıyorsun belki, kabullenemiyorsun yine de. aşırı duygusal anlar yaşıyorsun.

sırt üstü uzanıyorsun yatağa.. aslan kralda maymunun simbayı kaldırması gibi kaldırıyorsun o an sütyeni.. tepeden sana bakıyor, sen yaşlı. kokusu kalmamış üstünde belki ya da o kadar zaman geçmiş ki kokusunu unutmuşsun..

laf-ı güzaf

(bkz: hayatta ne garip insanlar varmış dedirten başlıklar)