eskiler mi güzeldi yoksa eskiden mi güzeldik sorusu

eski ve yeni yani geçmiş ve gelecek. zamanı bir bütün olarak değil de parça parça düşünmek sanırım işimizi kolaylaştırıyor. yaşantılarımıza anlam katmak için geçmiş ve gelecek kavramlarını hayatımıza sokuyoruz. peki ya umduğumuz gibi anlam katabiliyor muyuz?
hatalarımız, utançlarımız için geçmiş halısını atıyoruz yaşadığımız anlara, basıp geçiyoruz üstünden. umutlarımız, mutluluk planlarımız için gelecek örtüsünü seriyoruz önümüze.
geçmiş için "oldu bitti, yaşandı." diyerek umutla daha iyi daha mutlu anlar için geleceği bekliyoruz.
sanki defter yaprağı çeviriyoruz. ilk sayfada yazıp çizdiklerimizin izleri, akan mürekkep arka sayfaya geçmiyor mu? buğulu izler bırakmıyor mu?
o halde geçmişi yok sayarak henüz daha var olmamış ve dahi var olma garantisi olmayan zamanlara duyduğumuz sempati neden?
geçmiş dediğimiz zaman dilimi şimdinin bir parçası değil miydi? yaşadığımız anların içinde mutluluğu bulamıyorsak şayet buna geçmiş damgası vurup geçiyoruz, kaçıyoruz hatta fakat gelecek de aslında yaşadığımız anların içinde olmayacak mı?

uzun lafın kısası eskiler mi güzeldi yoksa eskiden mi güzeldik sorusunun cevabı herkesin kendi penceresine, beklentilerine, hayata ve şimdiki yaşadığı ana nasıl baktığıyla ilgilidir.

eskiler eskiden güzeldi geçmişe takılıp kalmamak gerek iyisiyle kötüsüyle geçmiş geçti gitti müdahale şansımız yok anın tadını kaçırmamak adına hep önümüze bakmalıyız.

eskilerin zamanı güzeldi.

her ikiside.

eskiler güzeldi. eskiler güzelken bizde güzeldik tabi. bu kadar art niyet, vicdansizlik, kalpsizlik yoktu. güzeldi.

eskiden güzel olmasaydık eskiler güzel olmazdı. hadi eyvallah...

bence cevabı eskiden güzeldi olan sorudur. ülkede bilmiyorum tek bana mı öyle geliyor ama yıldan yıla artan bir mutsuzluk atmosferi var, çok değil 3 yıl önce bile çok daha mutluydum, basit şeyler çok daha keyifliydi o zamanlar ama artık hiçbir şeyin tadı yok gibi geliyor. bir de, eskiden değil de eskiler güzel olsaydı zaten aynı şeyleri günümüzde yapınca aynı keyfi almamız gerekirdi ama olmuyor işte.

her geçen gün bi doyumsuzluk bi mutsuzluk yükleniyor.

eskidende bok gibiydi biz küçüktük.