evde civciv beslemiş normal sözlük yazarları

bir kez zorla aldırmıştım anneme pazardan. ilk başta güzeldi cik cik cik. sonra büyüyorlar olmuyor. babaannemin tavukları vardı o dönem o büyütmüştü civcivleri. horoz olmuştu ikiside.

vardı civcivim ama besleyemedim. küçükken aldırmıştım. hayvancağız evdeki ilk gecesinde suyun içine düşmüş. sabaha şişmişti yavrucak. çok üzülmüştüm. keşke hiç istemeseydim. *
ne güzel isimler koymuşsunuz. benimkinin ismi bile yoktu.

ben beslemedim ama ilkokul öğretmenimin küçük oğlu besliyormuş. bir gün balkonda civcivin poposuna vurmuş civciv de kaymış gitmiş balkondan aşağıya düşmüş. başına bir şey gelmemiş allahtan.

benimdir. kocaman balkonumuz vardı o zamanlar, orada bakıyordum. sonra karga alıp götürmüştü. çok üzülmüştüm.

yıllar önce besleyip büyütmüş sonra da suyuna pilav yapıp yemiştik. adı cücük ramazan’dı...

bizim jenerasyon için anne babaların imkansızlıktan buldukları hayvan sevdirme taktiğidir ve herkesin mutlaka çocukluğunda geçen bir civciv anısı vardır. benim de var. ben bir civciv katiliyim. küçükken herkesin başına geldiği gibi ben de civcivlerin ölmesine sebep oldum. şimdiki anne babalar bunun farkında en azından. civciv çok küçük ve hassas bir hayvan olduğu için zarar alması kolay oluyor. dayım kuzenlerime tavşan falan almış geçen gün. ne güzel.

benim de vardı ismi abidin'di. abidin çok eğitimli bir civciv horozdu, hep peşimde dolaşırdı, sonra büyüdü çok güzel bir horoz oldu. bir gün okuldan geldiğimde annemler onun yemeğini yapmıştı. biz bile bu kadar çocukluk travmasıyla ölmeden bugünlere geldik. vay be.

kutunun içinde besliyordum, pazardan almıştık. sonra dışarda gezmeye çıktığımızda kayboldu.

iki tane vardi bende. ellerimle buyuttugum olur iken dirilttigim pilicimi corba yapip icmistik ailecek.
tadi da guzeldi rahmetlilerin

cizre'de yaşıyorduk ve ben 3,5-4 yaşında falandım. ağlaya ağlaya 3 tane civciv aldırmışım. babamla kartondan kümes yapmıştık onlar için. ilk gece evin içinde durmuşlardı ama sabah koku bizi aşırı rahatsız edince balkona koymuştuk. aylar sonra izne çıkacağımız için civcivleri bir köylüye vermiştik. çok ağlamıştım onları verince....

köyden eve getirip besleyip büyüyünce tekrar köye göndermiştim. oradaki kocaman ineklerden kaçmayı şehirde öğrenemediği için ineklerin altında kalıp öldüğünü öğrendim yavrucağın. huzurla uyu cucu.

ne zevkli olur.

ilk başlarda çok tatlı olsa da bi zaman sonra sıçtığında evin tavanında bi koku tabakası oluşuyodu. gidip kalamış parkı'ndaki vakfa bağışlamıştık bi sürü vardı orda. her hafta gidiyodum ziyaretine.

babam alıp getirdi 3 tane civciv, ilkokula gidiyorum o zaman. bunlar büyüdü tavuk oldu ama kocamanlar. babam iş yerinden arkadaşına verdi bakamıyoruz çünkü artık. arkadaşı da çağırdı ailecek bizi yemeğe, bi gittik tavuğa dair bütün yemekler var ama benim aklıma gelmiyo. bahçede saydım tavukları aa bi baktım 2 taneler, ulan meğerse adam birini kesip bana yavrumu yedirmişler. ben sonrasını hatırlamıyorum en son sinir krizi geçiriyodum.

aralıksız her yaz civciv alırdık eve. bazen de ördek yavrusu. bazıları bir ayda ölürdü, bazıları bayağı uzun yaşardı o yüzden kömürlükte/dedemin kümesinde beslerdik. her sabah yumurtalarını toplamak çok güzel bir histir, sizi erken uyanmaya teşvik eder. tavuklarla/ördeklerle/civcivlerle eğlenmenin çeşitli yolları vardır; parkur yaptırırsınız, kucağınıza alıp gezdirirsiniz, değişik yiyecekleri karıştırıp( yem, üzüm, ot , böcek, kısacası bahçede ne bulursan) yedirirsin, ördekler için sümüklü böcek avına çıkarsın, böcekleri yedirirken ördeğin gagası elini gıdıklar. her şey çok güzeldir lakin her güzel şeyin sonu vardır. bazılarının sonu köpek veya gelinciğin midesi olur, bazılarıysa hastalıktan ölür, bazılarıysa midende sindiriliyordur ama hepsi kalbinde sonsuza dek kalacaktır.

huzur 90'larda. en güzel çocukluk en güzel ergenlik .:) gerisi fasa fiso.

köy çocukları bilir. kışın civcivler çıkınca geceleri üşümesinler diye bir kutunun içine konulup sobanın yanına bırakılırlardı. o ısı da yetmez dahası alışkanlıkları gereği o sapsarı ufacık civcivler göt göre sokulurlardı. hayatımda o manzaradan daha tatlı bir manzara görmedim.

eskiden pazarlarda satılırdı alırdık ama hiçbirinin büyüdüğünü göremeden öldüler.

ah ah bunu neden yaptıklarını bilmem çok da üzülürüm
bizim sülalede hangi torunun doğum günüyse eve civciv alınırdı
güzelim hayvanların başına gelmeyen şey kalmamıştır
uçacak mı diye deneme yapılanlar en çok da size üzülüyorum

ıki tane civcivim vardı ama kardeşim birinin kafasına koli fırlattı sakat kaldı. diğer ise fare yapışkanına yapıştı. en son biri hayatta kaldı. sonra köye gitti, ben orada büyür sanıyordum ama kesip yemişler...