evde ders çalışamayan sığır

sığırın tekiyim, evet.
evde ders çalışamıyorum. kendimi zorluyorum ama bir türlü yapamıyorum. elimden gelse kütüphaneye gideceğim, ama kütüphaneler de salgın sebebiyle kapalı. varsa bu işin piri bir büyüğüm, mesaj kutuma portakal atsın, anında cevap vereceğim.

evde ders çalışmak gerçekten zor ama neden sığır? diye düşündüren başlık. benim ders çalışma yöntemim sıkıldıkça çalışma odasını değiştirmek. bu odalara mutfak da dahil. mekan değiştikçe ders çalışma istediği geliyor kesinlikle.

lan beni nerden buldunuz?

evime kim kamera koydu?

bence türkiye'nin eğitim sistemi çarpık ve yanlış bir algoritmaya sahip. kimse bize eğitimi sevdirmiyor, ailelerde dahil olmak üzere herkes bizi okula gitmek, iyi sınav sonuçları almak ve iyi okullara girmek için aşırı baskı altında tutuyor. dolayısıyla başından zaten hiç birimiz okulu sevmiyoruz ki? sevmediğimiz bir olgunun içerisinde nasıl 10/10 vererek hayat sürdürebiliriz?

üniversiteye kadar okul hayatımda hep yarı efor harcadım hatta bazen yarı bile değildi çünkü aldığım eğitim ilgi alanlarımı karşılamıyordu. agresif- deli hocaların olduğu, sayısal ağırlıklı bir
lisede okudum ki lisenin ilk yılı (9. sınıf) kabusumdu.

ne zaman ki üniversite sınavına girdim ve kendi alanıma geçtim, benim başarılarımın arkası kesilmedi. kimsenin umudunun olmadığı ve herkesin mutlaka birini sıklıkla örnek gösterdiği ben, hepsinin çocuğundan başarılı oldum. işin ironisi; zamanında bana örnek gösterilen " başarılı cocuklar" ya eğitim hayatlarına devam etmediler ya da şu an benimle aynı seviyede değiller.

kısaca ; insan kafasına uyan yerde parıldıyor. üniversiteye kadar tam bir umutsuz vakaydım. kafanıza takmayın yani. ne olacağınızı ya da daha önemlisi neye dönüşeceğinizi asla bilemezsiniz.

benim hızla ivme almamı sağlayan şey; üniversitede kendi bölümümü seçmemdi.yani başından beri bunun üstüne eğitilseydim, belki su an cok cok daha farklı bir yerde olabilirdim ama ezberci- herkese aynı eğitim kitabının dayatıldığı saçma bir sistemden çıkıp, üniversite kazandım. dolayısıyla o noktaya kadar olan hayatım leş.

beni zamanında ders calışmamakla eleştiren herkes, şu an bir akademisyenle muhattap oluyor. potansiyeliniz sizi nereye götürecek bilemezsiniz. yaşayın ve görün.

bir hafta kesintisiz ders çalışıp bir gün dinlenmek istediğim için bir haftamdan oldum. asıl mesele başlamakta, oturunca o masaya gerisi geliyor. ben kendimde şunu fark ettim, at gibi kendimi kamçilayacağim ki öyle gideyim, aşırı derece odaklanırsam günlerce çalışabilirim ama bu olayın içine dahil olmaktan korkuyorum. dikkatim çok dağılıyor, odaklanmaktan da çekiniyorum zamanı unutuyorum çünkü.