evde yalnızken kulaklıkla müzik dinlemek

zorunluluk dışında, gündüzü ayrı güzel gecesi ayrı güzel zevk.
hele de şarkı ve kulaklık güzelse.
vokal, enstrümanlar, sende hissettirdikleri.

kapı çalarsa diye yapmadığım eylem.

kapı çalacak korkusu dinlenen şarkıdaki bpmi artırabilir.

bir süre sonra alışkanlık haline gelmiş aktivite, bu şekilde gece 12'den sonra 90'lar pop dinlemek bir zevktir.

bir zamanlar mp3 çalarımla keyif alarak yaptığım eylemdi. ta ki karşı komşum fark edene kadar. kadın bir kaç kez balkonda beni öyle gördü ve 'napıyosun sen apartmanda yangın çıksa, gaz kaçağı olsa gelsek kapını çalsak veya arasak duymayacaksın' diye diye beni de kendi gibi paranoyak etti. şimdi ne zaman kulaklığı taksam otomatik olarak bir koku mu var acaba diye av köpeği gibi geziyorum evin içinde kulağımda kulaklıkla.

yapmayacağım şeydir. kulaklık kullanmayı çok sevmem, mümkünse her yerde dinleyeceğim müziği kulaklıksız dinlemek isterim.

patlıyordur belki...

sevdiğim eylem. çünkü kulaklıkla şarkıyı dinlerken, kendimde yüksek sesle eşlik ediyorum ve sesim güzelmiş zannediyorum. yoksa çekilmiyor sesim. evde biri olunca da hemen susturuyor.

kapıyı anahtarla açmak zorunda kalan anne babamın beni her daim suçladığı şey. "hastia evde yalnızsın, kimse yok. rahat rahat açsana müziğini de dinle!" ama yok! vallahi kulaklığın verdiği o "çevreyi rahatsız etmiyorum" huzuru başka hiçbir şeyde yok.

her an zil çalacak hissiyle ikide bir müziği durdurmak gerekir. en iyisi kulaklık kullanmadan sesli dinlemek.

zorunlu bir hâl yoksa yapılmaması gereken şey. birisi kapıyı zorlasa hatta içeriye girse ruhunuz duymaz.

bir de depremi, felaketleri falan var bu işin. büyük bir deprem öncesi hafif çıtırtıları falan duymanız mümkünken kulaklıkla imkânı yok bunun.

yine de siz bilirsiniz ama mecbur kalmadıkça yapmayın derim.

bazen yüksek sese ihtiyaç duyduğum nadir zamanlarda yaptığım eylem. bazı şarkılar bence kısık sesle dinlenemez. belki de bu yüzden. komşuları da rahatsız etmek olmaz.

şarkının derinlerinde enteresan tınılar oluyor.
onlara ulaşabilmek için şart.

alışkanlık.

bazen korkutucu oluyor. müzik dışında ki tüm seslere kapalı kulakların ve her an bir şey olabilir olursa duymaya bilirsin uhuh şimdiden ürktüm.

yapamadığım şeydir.

birine bir şey olabilir, kapı çalabilir, eve biri girmeye çalışabilir, sokakta feryat figan bağıran ve yardıma ihtiyacı olan birileri olabilir. kısaca her daim bir şey olabilir. düşünsene üst komşun canını kurtarmak için kapını çalıyor ama sen duymadığından açamıyorsun bile. sonra öldürülüyor ve sen kapını çaldığını ama duymadığını öğreniyorsun. çok ciddi vicdan azabı çekerim.

tabiki kulaklıkla müzik dinlemek çok güzel ancak evde yalnız olma tarafı beni ürkütmüyor değil evde yalnız kaldığım zamanlarda mutlaka ses olması gerekiyor yoksa geriliyorum kapı arkalarına ani baskınlar falan:d
hatta sırf bu yüzden bir odada mutlaka televizyon açık durar ki onun sesi beni rahatlatsın

yani ben müzik dinlemeyeyim biri öldürülmesin diye düşünemem dinlemek istiyorsam dinlerim. apartmanda onca kişi var zaten bir şey olmaz. alt tarafı 1 saat bir şey dinleyeceğim olacağı varsa olur artık yeter bir de bundan mı kısıp feragat edeceğiz. yaşamayalım o zaman biz ya. gelsin hırsız sal beni abicim al televizyonu sektir ordan derim. allah allah ya.

her zaman yaptığım ve de yapmaya devam edeceğim şey. yalnız yaşadığım için sorun olmuyor asla.

zira müzik benim için asla tek başına müzik değil. amatör olarak bu işle de ayrıca uğraşıyorum ki ek olarak da biraz odyofillik var. bundan mütevellit arkadaki gerek enstrüman gerekse de ses mühendisliği benim için ciddi konular ki müzik dinlerken önce buralara eğilirim.

hal böyle olunca da imkanlarım dahilinde ses ekipmanlarına para da harcarım. fakat gerek hoparlör gerekse de yalıtım maliyetlerinden mütevellit izole bir ortamda müzik dinleme fırsatım şu an olmadığından elimdeki imkanlar nispetinde kulaklık, kayıt ve de medya oynatıcılara para döküp en doyurucu en gerçekçi ve de en sade sesi ancak kulaklıkla alabiliyorum.

gereksiz yere macera arayışıdır.
bir kere denemiştim bunu odamdayken arkamın dönük olduğu kapı tarafından ses gelmişti, aklım çıkmıştı. o günden beri de dinlemiyorum. eve hırsız falan girer, arkanızdan yaklaşıp, ensenizin dibine gelir ruhunuz duymaz. yapmayın bence.