evdeki insanların dışarıdakilere benzememesi

olan durum. yetiştiğin evin, koşulların, büyüyünce dışarı çıktığında kattıkları önemlidir. fakat dışarı çıktığında farkettiğin şey, evin insanlarının, öğrendiğin, seni sen yapan şeylerin dışarıya uyum sağlayamadığı.

olaylara yaklaşımlar, düşünceler, ahlak benzerlik gösterse de aynı hissettirmiyor.

allahın bir lütfudur. hiç bir kar tanesi birbirine benzemediği gibi hiç bir insan da birbirine benzemez.*

şükür meselesidir.

onlara aile dememizin sebebi bu olabilir mi sadece bir soru

bizim icin oyledir, alistigimizdan

magaraya tasinicam, insansiz hava sahasi. issiz ve izole bir magaram olcak. bocukler, yilanlar, kedigiller, kopusler, ayilar mutlu mesut yasayip gidicez.