evden kuran kursuna diye çıkıp internet cafeye gitmek

allah ile arada gerginlik yaratmak pahasına hard seviyede oynanan counter-strike turnuvalarına katılınan dönemlerdeki aktivite. gitsen hoca diyecek sübhaneke; senin kafada var dust2, awp, assault, çatı, arka kapı falan.. bilemedin diye hafifçe(!) dövüleceksin, gitmesen de o dayak zaten evdekiler tarafından gitmedin diye atılacak.

o hocanın da bir sopası vardı, bumerang gibiydi anasını satayım, thor'un çekici gibi kendine has skill'i vardı. sana vurup eline geri dönüyordu. (bkz: üfürülmüş sopa)

neyse, bu yüzden iyisi mi arkadaş grubuyla cs atıp sonrasında camiye gitmediğin ortaya çıkarsa evdekilerin insafına kendini bırakmak her zaman daha cazipti. en azından evden kaçabiliyordun. döveceği zaman yerinden kalkmaya üşenip üstüne sopa fırlatan bir psikopatın elinden ise, asla.

kurs çok erken başlıyorsa internet kafenin açılmasını beklemek zorunda kalacağınız eylem. 6 saat oynadığımı hatırlıyorum. o kadar vakti kursa harcasam imam olurdum herhalde. iyi ki harcamamışım, canım metin2.

bizim zamanımızda cafeler o kadar yaygın olmadığı için gerçekleştiremediğim eğlence. zaten bir yaz gitmiştim sadece çok ufakken onun da yarısını mahallenin çocuklarına takılıp kaçtım. aylak aylak gezerdik saatlerce. bir keresinde karpuz arabasından karpuz çalmıştık la. bildiğin koca karpuzu çalıp parka götürüp hayvan gibi yediydik. ama şimdiki aklım olsa gider kur'an'ı kendi dilinde öğrenmeye çalışırdım.