çocuğunu zorla kuran kursuna gönderen anne baba

çocuk istemediği halde çocuğunun rızası dışında zorlayarak çocuğunu kuran kursuna gönderen anne babalardır.

kesinlikle yanlış olduğunu düşünüyorum. çocuk isteksizse saygı duymak gerekir. çocuğun üstünde baskı oluşturmak şüphesiz ki çocuğu dinden soğutur.

bizim de bir din kültürü ahlak bilgisi öğretmenimiz vardı zorla cumaya götürürdü bizi. kaç kere ben gelmek istemiyorum. dememe rağmen anlayış göstermedi. ve yüzüme boş boş bakıp,
neden? diye sorabiliyordu.

sana ne kardeşim nedeninden? üzerimde söz sahibi misin?
inanmıyorum belki. ya da ibadeti topluluk içinde yapmaktan hoşlanmıyorum. 12-13 yaşında çocuğu zorla namaza götürmek ne demek ya? bu dediğim 20 sene önceki olay..

validem bak herkesin çocuğu kuran kursuna gidiyor. seni de göndereyim.. derdi. ben asla! derdim. 7-8-9 yaşında çocuğum ama dini eğitimin bana farz olmadığını, düşmediğini anlayabilecek kadar da olgunum hani.

ne işim var benim derdim.
istemem. yok. deyip. kesin bir dille reddederdim. hiçbir zaman dinle işim olmadı.
bir şeylerde gariplik olduğunu sezinlerdim.

baskı ailenin üzerinde, çocuğa yansıtılan o. olayı doğru kavramak gerekir.

çocuklar kuran kursuna oyun oynamaya gidiyor, ben zorla gideni görmedim hiç. biz de gidiyorduk, sırf yeni arkadaşlar tanımak ve oyun oynamak için gidiyorduk. bir nevi sosyalleşme ortamı orası da.
ha öbür türlü zorla da güzellik olmaz orası ayrı, aileler bunu her konuda yapıyor.

herkesin aksine beni göndermiyorlardı. ama ben mahallede bütün çocuklar gidiyor diye ağlıyordum. mecbur gönderiyordu onlar da beni. tam kurana geçmeme ramak kaldığında da okullar açılıyordu.
şimdi de 4 tane yeğenim var onların da kuran kursuna gitmelerine izin vermiyorlar. bizimkiler de böyle bir tip.

fakülte son sınıfa gelmiş bir bayan öğrenciye zorla başını açtırmaktan daha vicdani olan davranış.

eğitim, her zaman çocuğun isteğine bırakılmaz gakko. ben de okula gitmek isyemiyordum ve beni zorla gönderdiler. kemal paşa'nın siyasi yönünü sevmiyorum; ama zorla sevdirmeye çalıştılar.

keşke kur'an kursuna gidenler oradan bir şey alsa! ama yok. olay, imama mağaş ödemek için sebepten dışarı çıkmıyor.

ben hic gitmedim. zorla gonderilmesine karsiyim, bence bu tip seyler cocuklra sevdirilmeli. zorla guzellik olmaz. guzellik, guzelligi dogurur.

ne diyor peygamber,

allah guzeldir, guzelligi sever..

yine ne diyor peygamber,

kolaylastiriniz, zorlastirmayiniz, sevdiriniz, nefret ettirmeyiniz.

kim ne derse desin beyin yıkamadan başka bir şey değildir. bir çocuk bir dinin baskısı altında olmadan, istediği dinleri kendisi araştırarak büyümelidir. zaten şayet müslümanların ya da saire din mensuplarının iddia ettiği üzere gerçek, doğru din kendi dinleriyse çocuğun bunu kendisi de görebilmelidir değil mi?

anne ve babama müteşekkir olduğum konuların başında beni dini eğitimden bağımsız büyütmeleridir. böylece zihnime prangalar takmadan her dini eşit bir şekilde değerlendirme fırsatı buldum.

nurtopu gibi bir din düşmanı yetiştiriyorlardır

deizm, ateizm, agnostisizm vb. inanç türlerinin popüler olmasına sebep olmuşlardır.
tabii bunun iyi olup olmadığı tartışılır. çocuk dinden çıkıyor ama araştırıp bir karara vardığı için çıkmıyor. islam dininden nefret ettiği için dinden çıkıyor. sonra da atatv44* gibi hiç bir değere saygısı olmayan topluluklara özeniyor.

çocuklar on iki yaşına kadar soyut kavramları algılayamazlar. yani allah deyince fiziksel bir karşılığının olmaması kafalarını karıştırır. hele din gibi fazla soyut bir şeyin izahını yapamazsınız. tam olarak bu yüzden çocuklara on iki yaşına gelene kadar herhangi bir dini öğretiden bahsedilmez. çok gerekli ise peygamber kavramından birazcık da olsa bilgilendirme yapılır. kur'an kursu gibi yerlerden çocuklarınızı uzak tutmalısınız. o zihinlere bunları yapmaya hakkınız yok. çocuklar ailenin uzantısı değildir.

bu konularda konuşan kimseler ekseriyette çocuğu olmayan, yahut tarafgir olduğundan çocukların icbar edildiği tek olayın kuran kursu olduğu gibi bir sanrı ile düşünen kişiler.

çocuk yetiştirmek dediğimiz olay, tarih boyunca, belli bir yaşa kadar ailenin çocuğa bir şeyler dikte etmesinden ibarettir.
çocukların hiçbir şeyde söz hakkı yoktur aslen.

mesela en basit örnek seyahat. 3 yaşında bir çocuğunuz var, izin kullandınız ailecek tatile çıkacaksınız.
peki bunda çocuğun bir iradesi var mı?
çocuk sizin belirleyeceğiniz ulaşım aracıyla, sizin belirleyeceğiniz konaklama yerinde, sizin belirleyeceğiniz lokasyonda, sizin belirleyeceğiniz günlerde sizin belirleyeceğiniz yemeklerle, sizin belirleyeceğiniz klima derecesiyle seyahat edecek.

aileye sorduğumuz vakit kolaylıkla şunu diyebilir, ufaklık da bir deniz görsün istedik. çocuğa gitmeden sorsan belki istemiyorum diyecek, gidince sudan çıkmayacak.

burada anormal bir şey var mı? yok. ebeveynlik budur çünkü.

çocuklar sağlıklı bir irade beyanında bulunamadığı gibi, analitik, soyut ve uzun vadeli de düşünemediklerinden, aile tarafından "çocuk için iyisi olduğu" varsayılan kararlar verilir.

bazı kararlardan çocuk mutmain olmaz, bazı kararlara karşı nötrdür. bazılarını ise anlamaz dahi.

yani küçük bir çocuk için kreşe, anaokuluna göndermek, yazın kuran kursuna göndermek gibi hususlar da tamamen ailenin takdirinde hususlar olup, çocuğun bu hususta rızasını almak durumu safsatadan ibarettir.

ha çocuk gelmiştir ergenlik çağına, artık makul bir irade beyanı göstermeye başlar, o noktada artık istişare ile karar almak gerekir. orası başka.

gönderip göndermemesi hususu ailenin takdirinde olmakla birlikte, bu kursta kim var kim yok, çocuğa ne öğretiliyor, hocası kimdir, işleyiş nasıldır hiçbir bilgi toplamadan, irdelemeden çocuğu baştan savmak amaçlı olarak göndermek başlı başına bir sıkıntıdır. konuşulması gereken kısım da bu olması gerekir.

dini yahut fenni, çocuğu isteğine göre herhangi bir tedrisattan geçirmek ebeveynlerin tasarrufundadır.
çocuk belki okumak istemeyecek diyerek nasıl ki 18 yaşına kadar beklemiyorsak, çocuk belki inanmayacak diye yine 18 yaşına kadar beklenmeyecektir.

beni ve ablamı da gönderdiler. kuran kursu hocası ablamın ismini beğenmedi, bunu açıkça söyledi ve başka bir isimle çağırdı , böylece ailemin ablamı , ona kuranda geçen bir isim verecek kadar bile sevmediğine inandırdı. * çocuk bu çocuk , bakamayacaksan yetiştiremeyeceksen yapmayacaksın!. sokarım sizin arkaik korkularınıza.

18 yaşina kadar insan ailesinin gozetimi altindadir yani aile gonderebilir size sadece bu durumda bok yemek düser.

ileri de ateist olması muhtemel.
kur'an kursuna gittikten sonra ateist oldum.
bir ırkın kaç asırlık mitolojik inancını, kimse din diye kabul ettiremez.

e okula da zorla gönderiyoruz aga. bizim insanlarımız istiyor ki çocukları zorla her yere gönderelim ama kuran kursu oldu mu çocuklara soralım? piyanoya, şana, tenise yahut ingilizceye hep isteyerek mi giriyor çocuklar? herşeyi öğrensin çocuklarımız yarın öbür gün birisi gelir kandırır ve ceremesini çekerler. sonra inanmayacaksa allah'a kitaba kendisi bilir.

kısaca evet zorla gidecekler. okula, eğitime, derslere ve hayatı öğrendiği her koşula zorla gidecekler.

#3145825
#3145798 dini eğitimle bu söylediklerinizin yakından uzaktan bir benzerliği yok..
din kursları çocukların mental, ruh sağlıkları açısından yararlı mı zararlı mı?

ben çok insan tanıyorum çevremde..
3 aylık yaz tatillerinde yatılı kuran kurslarına gönderilenleri.. psikolojisi bozulan akranlarım oldu. bu bahsettiğimiz çocuk dinini öğrensin meselesi sadece mahalledeki kuran kurslarıyla sınırlı kalmıyor ki..

çocuk 11-12 yaşına geldiğinde yatılı 3 ay dini eğitim alsın diye belli başlı oluşumlara emanet edilen ve oralarda ağlaya ağlaya helak olanları da unutmayalım. çocuk bu kardeşim evini özler. kendi rızası olmadan 2-3 ay yatılı veremezsin..

halamın oğlu, kendisi benden büyüktür. böyle bir yatılı eğitim sırasında depresyona girmişti mesela. çocukken mahalle arkadaşlarımdan iki kardeş de 1 ay sonunda yurttan kaçmışlardı. illa eziyet edliyor demiyoruz. her çocuğun mizacına, psikolojisine uygun değil bu tarz eğitimler. istemeyen çocuğu gönderemezsin..
müzik kursu ile ne alakası var?