evladını kuran kursuna göndermeyen insan

eskiden olsa evet olabilirdi ama şimdi artık ne olacağı belli olmadığı için pek sıcak bakmadığım durumdur. farklı çözümler gerekir.

(bkz: gözler sannhetens_vei’yi arıyor)

akıllı olan ebeveyn davranışıdır. tehlikenin nereden geleceğini biliyordur. orada din öğreten değil, çocuğunuza hallenen pislikler var dikkat edin.

benim annem ve babamdır. hiç gitmedim. bir iki camiye gitme denemem oldu ama sonrasında hep yarım kaldı.
temel dini eğitimlerimi rahmetli dedem verdi, kendisi 70 yaşına kadar türkçe yazılışından kuran okudu, sonra arapça okumayı öğrendi.
bana gelince 30'a yaklaşırken tecvidli kuran dersi alıp öğrendim. genellikle küçük bir meal kitabından ne okuduğumu takip ederek okuyorum.
osmanlıca öğrenirken çok faydalandım, şimdi de kuran okurken osmanlıca bilgilerinden faydalanıyorum.

evladını kuran kursuna göndermeyen turan dursun'a gönderir..

imam-ı nikiforenko adlı hesabımdan...

kesinlikle mantıklı bir karardır. kuran kursundan kasıt da arap abecesini öğrenmekten başka bir şey değildir.

keşke gerçek anlamda kuran öğretilse.

ayrıca kuranı orjinal dilinde okumak için eşim yeterli olacaktır.

5 yaş evladı olan bir insan olarak sorgulamanın keşfetmenin tam zamanında olan;ancak henüz tehlikeyi ve bulunduğumuz koşulları bilmeyen çocuğuma ket vurup kafasını karıştırmak olası suistimallere de kapı aralamak istemeyen ebeveyn davranışımdır.
mental ve fiziksel erginliğe geldiğinde kendi tercihini yapıp arkasında olacağımın beyanıdır.

evladının cinsel tacize uğramasını istememektedir.

haydi diyelim ki bir mucize oldu ve uğramadı, o zaman da evladının, saçma sapan dogmalar ile, sorgulamadan, düşünmeden, analitik yaklaşımdan uzak, başı otorite karşısında eğik, koyun gibi büyümesini istemez.

her türlü win-win durumudur.

islamla beraber diğer dinler hakkında da bilgi vermesi gerektiğini düşünüyorum. seçim yine çocuğa kalmalı. dayatmalarla onu ancak dinden uzaklaştırırsınız.

çocuklarının kursta istismar edilmesini istemeyen insandır. hem çocuğumu elin sapık hacı hocasına teslim edersem allah benden hesap sormaz mı?
ben bu çocuğu kur'an hocasına masaj yapsın, kucağına otursun, çekiçle dayak yesin diye mi dünyaya getiriyorum?

cemaatlerin vakıfların kurslarına gönderiyorsa yanlış yapıyor olan ebeveyndir. insan gibi diyanete bağlı kuran kurslarına göndermek en makbulüdür. fakat en güzeli anne babadan görerek öğrenmesidir.. siz namaz kılmıyor kuran okumuyorsanız, çocuğunuz bunu sizden görmüyorsa çocuğa kursa git demek zorbalıktan başka birşey değildir. o çocuk yarın size sen neden yapmıyorsun diye sorar çünkü

küçük bir ilçede yaşadığım için bütün yazlarım kuran kursunda geçti. çok iyi okumayı ve hatta yazmayi öğrendim, sadece öğrenmedim hatta öğrettim ama okuduğumu anladim mi hayır. ne işime yaradı?. koca bir hiç. neyse ki liseyi okumak için başka yere gittim de gerçek hayatta isime yarayacak şeyler öğrendim. fikir dünyam gelişti. tamamen bir zaman kaybıydı yani. 6-7 yaşında çocuğu kuran kursuna gondermektense dil kurslarına, baleye, spora, müziğe teşvik etmek kişisel gelişimı için çok daha faydalı olacaktır.

modern, akıllı ve mantıklı insandır. bende çocuğumu göndermeyeceğim. bu kursların bir mantığı yok.

benimdir o insan. açsın türkçesini okusun benim gibi. anlamını bilmediği bir şeyi okumanın bir manası yok. '' oku'' şeklinde başlayan kutsal kitabı, bilmediği ve aşina olmadığı bir dilde okumanın bir değer katacağını düşünmüyorum. okumaktan kasıt, oku ve anla demek bana göre. anlamadıktan sonra 183837373 kere hatim etmenin ne anlamı var?

konu başlığıyla ilgili bir anımı anlatmak isterim. 8 ya da 9 yaşındayım. yaz tatilini büyükdede ve büyükbabaanne memleketinde geçirmeye gitmişimdir. köy falan değil, büyük şehirlerimizden birinin, büyük bir ilçesi burası. konu komşu çocukları her gün kur'an kursuna gidiyor. heveslendim, nineme söyledim. hemen camiye götürdü beni. cami hocasını da yakınen tanıyor. 2 veya 3 hafta gittim. bir akşam kapı çaldı. ninem kapıyı açtı. cami hocası bana göz dikmiş. oğluna alacakmış (!). oğlu da olsun 10 11 yaşında. sözleşcekmişiz, az buçuk büyüyünce evlenecekmişiz(!). ninem 1.40 boyuyla, 1.80+lik cami hocasının yakasından tutup, kapıdan nasıl kovaladı dün gibi hatırlıyorum.

bu gibi olaylara şahit olmamak, yaşamamak adına göndermeyeceğim. çok öğrenme sevdalısı olursa, anneannesinin de ömrü olursa ondan öğrenir deyip konuyu kapatıyorum.

çocuğunu istismar etmeyen insandır.

ne olursa olsun çocuğunuz sizin malınız değil, sorumluluğunuz olan iyi insan yetiştirmek. dinin tüm ritüellerini dayatıp, empati yapmayı, iyi insan olmayı, zarar vermemeyi, saygılı olmayı, sevgiyi ve sevmeyi öğretmeyi es geçiyorsunuz sonra takkeli çocuk tecavüzcüleri üretiyorsunuz.

önce okuması gerektiğini farklı düşünceleri dinleyip özümseyerek kendi gerçekliğinde doğru yerlere koyabilmeyi aşılayın çocuklarınıza. bırakın takke takıp eline tesbih tutuşturup baskıcı hocalarla çocuğunuza travma yaşatmayı, bunun yerine çiçek ekmeyi öğretin mesela. bir hayvanı incitmemeyi ona bakabilmeyi sorumluluğu aşılayın. insanlara doğaya karşı merhamet tohumlarını ekin kalbine. kendi akranlarına zorbalık yapmaması gerektiğini herkesi tüm farklılığıyla kabul etmesini tembihleyin. bir inanç sistemiyle cezalandırılırım korkusuyla yapmasın bunları, insan olmanın farkındalığıyla yapsın. tüm bunları siz de yapın ama söyledim olduyla bitmiyor. çocuklarınız sizin yansımanızdır, bu çocuk herkese saldırıyor diye yakınacağınıza ben ne kadar saldırgan biriymişim diye şapkanızı önünüze alıp bir değerlendirin karakterinizi.

illa ki dini eğitim de vermek isteyebilirsiniz inanç konusunda bir fikri olsun isteyebilirsiniz, bunun içinde belli bir yaşı beklemek en sağlıklısı olacak. zaten siz eğer gerçekten inancınızın gerekliliğini yeirne getiriyorsanız kendiliğinden bir farkındalık oluşturuyor çocuklar. dayatmanızla inanılan bir şey ne kadar kıymetli olabilir ki özgür bıraktığınızda eğer seçiyorsa bu inancı değerli olan budur. çoğu zaman inandığınız yaratıcının hepimize irade verdiğini unutuyorsunuz. eğer çocuğuna dini eğitim vermek istiyorsan örnek ol yeterli, kurs murs hikaye dediğimdir.

ben olacağım o insan. bir baba olarak tek amacım çocuklarımı dogma inançlardan hurafelerden ve metafizik düşüncelerden uzak bilimsel ve felsefi düşüncenin ışığında yetiştirebilmek. evet kolay değil bu eğitim sisteminde ama bıkmadan anlatmalıyım bunu insanlığa karşı bir borç olarak görüyorum.

gerçek bir müslüman çocuğuna islamı kendisi öğretir, tc'nin memurlarına, tarikatçı cemaatlere göndermez. aile çocuğu eğitir ve çocuk büyüyünce ister müslüman olur ister olmaz, o artık onun sorunu.

imanlı insanlarız (bkz: bahane bildirmek için kullanılan ama) ama kuran kursları artık kuran öğreten yerler değil.
eskiden dayak var diye ailem beni göndermedi kaldı ki ben de çok hevesli değildim.
lakin şimdi tacizler ayyuka çıktı ve nedense kimse de dur demiyor.
ama bugün çocuğumu ne idüğü belirsiz denetimsiz bir yere göndermekten sakınırım.

ben olacağım. göndermek de istemiyorum;

kütüphanesiz bir evin içine doğup kendini geliştirmeyi, kendine kaliteli insan olmayı tek hayatının amacı sayan bir insandan da bu beklenir.
sadece kuran kursu özelinde de değil bu söyleyeceklerim; formal, içi boş ideolojilerin tiki-tak kulları haline gelecek bir çocuk yetiştirmek mi? kesinlikle hayır.
hem o kadar din var? neden islam? neden kuran? "al bak çocuğum bu benim doğrum. sana da benim doğrumu dünyanın tek gerçeği gibi dayatıyorum. bunu öğrenmek zorundasın ve körü körüne savunacaksın. yoksa evlatlıktan reddederim" mi diyeyim. yoksa içinde yaşadığı toplumun çarpık düşünce dünyasıyla beraber farklı farklı grupların"kendi yorumladıkları" islam'ı öğrenmek için mi göndereyim.

gerek yok! kütüphanemde farklı farklı tefsir mealleri var, incil var, tevrat olacak, diğer kutsal kitaplar da... dinler tarihi var, felsefi kitaplar var... al, "ikra/oku" araştır. kimsenin ideolojik kulu olma. neye istiyorsan ona inan. seni inancın yüzünden yargılamayacağım.

islam doğru dinse zaten yolunu bulursun. benim inancımı "taklit etmek zorunda değilsin."

kendin ol. baban seni öyle daha çok sevecek.

şahsım adına gitmiş olmak farklı bir perspektif katmadı diyemem fakat onun yerine bir hobiye başlatılsaydım yüzmeye gönderilseydim daha iyi olmaz mıydı diye düşünmeden edemiyorum. kendim göndermem orası ayrı. din ve ahlakı hala bir bütün olarak düşünmek bence anlamsız. eğitim ve öğretimin farklı olması gibi bence çocuk önce eğitilmeli ahlak kavramını inşa etmeli onun üzerine istediği dinin ezberlerini kurallarını ya da istediği mesleğin gerekliliklerini kolayca edinebilir