evi kiraya vermenin mantıksız olması

bir gerçeklik hali. ev sahibi olsaydım asla aylık üç kuruş elime geçecek diye birini evimde tutmazdım. günümüzdeki ahlâki yozlaşma, fakirlik ve sosyal dinamikleri göz önüne aldığımızda kiracı ile uğraşmanın bedelinin o kira olmadığını görebiliriz. gelen kiracı yüzde doksan dokuz ihtimalle kafanızın asla uyuşmayacağı ve orta yolu bulamayacağınız bir kişi olacak. bir de çöküyorlar eve; kirayı geciktiriyorlar ve biliyorlar ki dava süreci uzayacak da uzayacak, çıkmıyorlar evden. bunlar hep çevremde gördüğüm örnekler, bu yüzden diyorum ki “evim olsaydı bomboş tutardım.”, daha mantıklı. aylık üç kuruş için birinin ağız kokusuyla mı uğraşılır?