evim evim güzel evim

uzun bir izin süreci sonrası evimin balkonunda kahve keyfine diyecek yok. benim için en güzel tatil köyü neden para harcayayım ki. yıllık izinlerin oradan oraya savrulan canım ben yorgun düşüyorum evim gibisi yok daha iyi anlıyorum. balkonum, çiçeklerim, kitabım ve kahvem vazgeçilmezim.

çok yıllar önce bir dekorasyon programının ismiydi. kanal d’de yayınlanırdı. sunucularından birisi de cem davran’dı.

(bkz: home sweet home)

tüm türkiye yi geziyorum iş gereği. gittiğim yerler tatil için olsa bile, ne kadar güzel olursa olsun, döndüğümde şehrin ilk trafik ışıklarını görür görmez bir huzur doğuyor içime. eve döndüğümde kokusunu bile özlemiş buluyorum kendimi. canım evim benim.

nere gidersem gideyim bu en yakın arkadaşım da olsa kendi evimden başka yerde rahat edemiyorum gözlerimde tütüyo resmen.

ev gerçekten güzel bir şey. ev insanın kalbini sıcacık yapar.

eve gitme hayali, evde bir şeyler yapmak, eve sevdiğinin insanların gelmesi, evle olan bağı güçlendiriyor.

mesela şimdi diyorum, akşam olsun gideyim eve, yarım kokariç söyleyeyim, izmir usulü he, 20-25 tane de midye. açayım yutuptan bir vidyo, kakkırı kikkiri bir yandan güleyim, bir yandan yiyeyim. hatun yazsın geç cevap vereyim, tribini de yiyeyim. zahmet olacak ama benimle ilgilenecek misin acaba? desin, ay hihi yunuttum seni diyeyim.

bunlar güzel şeyler, bu hayallerin hepsi ev olduğu için var... *

evden uzun zaman uzak kaldıktan sonra içeri girince otomatik olarak söylenen sözler. üff ama o da ne, bir koku. kocam ben evde yokken yemek yapmaya kalkışmış. yemeği ocakta unutmuş. tencere yanmış. hemen içine su doldurdum diyor. heh, aferin. al sana madalya. neyse ki tencere tertemiz oldu. ah evim vah evim olarak değişiyorum bu deyişi.

yarın söyleyeceğim söz.

evimi çok özledim ama cehenneme dönüş gibi bir şey olacak. ikinci gün şu dayıya döneceğim.

uzunca bir günün sonunda ya da yatıya gidilen misafirlik sonrası eve döndüğümde söylüyorum. insanın gerçekten evi gibisi yok.