evladına sen onu beceremezsin diyen ebeveyn

bu benim. becerme oranım yüzde ellinin biraz üzeri. ama önyargılar ölümsüzdür. kınıyorum.

tipik bir ebeveyndir. isteğinizi ve azminizi kırmayı kendine görev bilmiştir.

hep haklı çıktılar, bi boku beceremedik.

ilerde yapamazsın dediği şeyler bizi beceriyor işte. böyle ebeveyn olmaz olsun.

tüm hevesi, azmi alt üst eden, kendinden nefret ettiren ebeveyn.

böyle böyle o çocukta özgüven diye bişey kalmiyo işte.herzaman kendisini yetersiz hissedecektir ne kadar acı yazık . ilgilenemiyorsanız yapmayın .en hassas olduğum konu. bide bununla gurur duyup soyluyolar benimdir o diye.

(bkz: toksik ebeveynler)

özellikle mükemmelliyetçi ebeveynler, uyguladıkları baskı nedeniyle çocuklar'ının mevcut yeteneklerini onlara farkettiremezler. bu tutum o kadar yanlıştır ki, çocukların çoğu hata yaparsam ne olur? annem babam ne der düşüncesiyle daha çok hata yapar. bir şeyi kırk defa söylersen olur. kafaya yerleşir o düşünce. başarısız olacağı ile ilgili bilgi önceden kafasına kodlanılmış çocuk, rahat olamaz kendini hiçbir yerde rahat ifade edemez. yapamayınca, sürekli ikaz edilince iyice hevesi kaçar. gerçekten çok yeteneksiz olduğunu zanneder. kendine olan inancını kaybeder. tehlikelidir.

çocuğu üzerindeki olumsuz etkisini bilmeyen kişi bu tür kişiler genelde kendi çocuklarını başka kişiler ile de karşılaştırır. er ya da geç hatasının farkına varmasını dileyeceğimiz kişiler.

hep duyduğum sözdür.
neye heves etsem ne yapmayı planlasam ya böyle olumsuz konuşurlar ya da alaycı bi sesle "iyi yap bakalım."derler.
efendim bu ebeveynlern çocukları nasıl oluyor gelecekte diye merak ediyorsanız şayet ben canlı bir örneğiyim. 20.yıldan bildiriyorum size:
onu yapma, şunu beceremezsin gibi lafları duya duya tembelleştim. çok basit görevleri bile yapmıyorum.
kılımı kıpırdatmıyorum. tembelim diye de bir sürü laf duyuyorum tabii ama umursamıyorum artık. söylenip söylenip susuyorlar.
aciz değilim çok şükür her işi yapabilirim ama yapmamayı seçiyorum. bu onlara verdiğim tepki.
ee iletişim kurmayı denesen daha kolay olmaz mıydı sevgili yazar diye söylerseniz... *
iletişim mi? o ne?

kötü niyetli oldukları için yaptıklarını düşünmüyorum. her şeyin başı eğitim kısaca.

özgüvensiz bir insan yetiştirmiş olacaktır. dolayısıyla da eksik bir insan. çünkü her konuda kendisini yetersiz hissedecektir. gelecekte iyi bir konuma gelemeyecektir, risk alamayacaktır. çekingen bir insan olacaktır, hep kıyıda köşede olacaktır. özgüven denip geçilmemesi gerekir, çünkü insanın hayatının tamamını etkiler.

özgüven insanın her şeyidir bence.

bu modeldir.

ebeveyn çocuğunun yanında, arkasında olmalıdır önünde değil. benim hiçbir zaman yapmak istemediğim bir şeydir.

tam bizimkiler. şu sıralar yalancı, düzenbaz ve psikopat diyerek güncellediler kendilerini.

my mom hayatım boyunca tembel olduğumu söyledi ya ilk okulda bile ne yapayım 8 saat mi çalışıyım ilk okulda ödevi yap geç, hiçbir işe elimi attırmadı ama benim karakterim de her işin içinde olmak istiyor. o beni bir fanusun içine sokmaya çalışırdı hiçbir şeye karışma bitki gibi yaşa hayatını der gibiydi, geldim 18 yaşına hayatımın çoğunu böyle geçirdim ama allahtan bir yerde fark ettim ve olabildiğince her şeyi başarabileceğime inanmak istiyorum. ama bu özgüvene erişmek benim 8 yılımı aldı çocukluğum birileri tarafından ezilmekle geçti. o yüzden çocuklarınıza böyle davranmayın geri dönüşü olmayabilir.

haklılar, siz böyle yaptıkça beceremeyecekler.

en kötü hayal kırıklığıdır.

kendisine dönüp bakması gereken ebeveyndir. keza o da bazı şeyleri becerememiştir.

bir gizli kamera yardımıyla seks görüntülerini kayıt edip ailesine izletmesi gereken insandır. ardından bak işte becerdim denir.

çok acı bir durum. çocuğunu cesaretlendirip, teşvik etmesi gerekirken böyle diyerek çocuğun kendine olan öz saygısını yitirmesine sebep oluyorlar. ebeveyn olmak için keşke bir teste tâbi tutulsa insanlar. testi geçenlerin yetiştireceği yeni nesil çok daha aydınlık yarınlar oluşturur böylelikle