evliyken başkasına aşık olmak

büyük konuşmadan, olmamak lazım.

evli olduğunuz kişiyle bunu evlenmeden önce, baştan konuşmanız gerekir.

eğer anlaştığınız şekilde, bunu söyleyip boşanma kararı alınmıyorsa şerefsizliktir. gerisi mühim değildir.

aşkın bittiğinde boşanmazsan eğer başka bir aşka evliyken tutulma gibi bir gaflete düşersin. bu da seni düpedüz yalancı, şeref yoksunu yapar.

belki zoraki evlenmiştir sonrasında da boşanamıyordur. ilişki bitmiştir. hayatlar ayrıdır. kimse büyük konuşmasın bence. tez zamanda aşık olduğu kişi ile birleşmeleri dileğiyle. yüzüksüz, özgür özgür ama.

evliysen o defterleri kapatmış olman gerekiyor, kapatmadıysan evli olduğun insajı insanı sevmiyorsun demektir, sevmiyorsan neden onunla evlisin? karakter likit formda demek ki durduğu yerde duramıyor. evlilik doğrudan iki kişi arasında, dolaylı yoldan toplumsal sözleşmedir. nikah akdi yaptığında senin için tek bir kişi var demektir artık.

allah başa vermesin, olabilir ama burada senin duruşun önemli, onurlu bir duruş sergilemek lazım.

aşk acısı ızdırabı bol bir acıdır, özellikle evli bir insan bakışlarını haramdan çevirmeli, bu beladan kendini korumalıdır.

evet aşk acısı çekmek ölümden beterdir ve o yüzden:

aşkını gizleyip, iffetini muhafaza ederek, sabredenin günahlarını, allahü teâlâ affedip cennetine koyar." (ibni asakir)

evliyken birisiyle duygusal bağ ile bağlanmaya başladıysanız vicdanen siz suçlusunuz. zira bu bağın oluşması bir yana gelişmesine kendiniz destek verirsiniz.
yasak aşk etik değil gençler.

böyle bir şey yaşamaya başladığınızda eşinizle terapiste gidin bu işi çözün.

evlendikten sonra aşık olacaksanız çocuklarınıza aşık olun. *

karaktersizliğin manası yok adam gibi yolları ayır boşan sonra napacaksan yap...

evliliğin de aşık olmanın da manasını kavrayamamış olmak demektir.

karşı cinsten uzak durmakta fayda var evlendikten sonra.

başıma gelmez dememek lazım gelen hededir.
ben gönül işlerinde büyük konuşmayı sevmem. duygudur, histir sonuçta. ne hissedeceğimiz seçim değil bence. ama hislerimiz karşısında takınacağımız tavır seçimdir.

ben evliliğimde böyle bir durum yaşasam çok kırılırdım. ama ne olursa olsun eşimin bana çaktırmadan duygularına gem vurmasındansa, bana söylemesini tercih ederdim. böyle bir şeyi bilmeyi tercih ederdim, bir şeylerin yerli yerinde durduğuna inanarak yaşamayı değil.

ben olsam da duygularımın adını koyduğum gibi paylaşırdım. ancak bunun mümkün olması benim aşk tarzıma ve anlayışıma göre zor. ben ufak jestlerden ve mimiklerden ve dış görünüşten büyülü masallara sürüklen(e)miyorum. bu yaşla beraber edindiğim bir özellik değil, hep böyleydi. birine aşık olmam için sanırım zaman, paylaşım, iletişim ve anlaşılmak gibi şeylere ihtiyaç duyuyorum. hayatımda birisi olduğunda da açıkçası başka insanlarla bunları sağlayacak fırsatım ve çabam olmuyor. flörtlerimde ve daha ileri ilişkilerimde de böyle oluyor bu. zaten bunlara sahip olduğum biri var ise onunla devam ediyor her şey. dolayısıyla başka birisine aşık olma imkanı&ihtimali doğmuyor.