fakir ama gururlu

pek gizli olmayan bir kabulun halkça bilindiğini gösterecek şekilde cümle içinde kullanımıdır.
çoğunlukla espri olarak kullanılır, fakat tamamen espri olduğu söylenemez. zenginin aşağılık ve açık suçlar işlemeye hakkı yoktur, elbette bu suçları işler, fakat dolaylarından hareketle, daha büyük hedeflerle.
neden "fakir ve gururlu" değil de arada "ama" var?
çünkü fakir suça daha yatkındır. burada anatole france'tan bir alıntı gösterebiliriz:
çünkü fakirin bu şartlar altında suç işlemesi pek tabiidir. "ama" kelimesi buradan gelir.

kendine yazık eden kişidir. fakir ve gururlu olanın ne karnı doyar ne sözü geçer. sahtekâr olmak gerekiyor bu devirde.

yeşilçam'ın en sevilen sahnelerinden fakir ama gururlu gençler filmin sonuna doğru zenginleşirler. dönerli patron koltuğuna yerleşen genç, zamanında kendisini hor görenlere bir zamanlar fakir ama gururlu genç vardı, hatırlar mısınız? diye de sormayı unutmaz.

fakır ama gururlu da olabilir

züğürt ama tavizsiz,
beli bükük ama başı dik gibi birşey sanırım.

o gurur eziklik psikolojisiyle karıştırılmamalı.

bu halkın "izlemekten" ve övünmekten en zevk aldığı şeydir.
ama sabah kalkar kalkmaz kendi çapında sistemi kandırmaya, insanları dolandırmaya ve yalan söylemeye başlar.
e sonuçta insan.
standart prototip.