fakir olup zengin görünmeye çalışan kişi

bir yıl maaş biriktirip lüks araba kiralayıp instaya koyar. yemez içmez iphone alır. açlıktan ağzı kokar evinde para yüzünden kavga eksik olmaz ama o gider pahalı kıyafetler alır. tamam reis en zengin sensin hadi git de bir lokma yemek ye.

tek zenginliği sosyal medya fotoğraflarındadır. onun haricinde sefil bir yaşamın içindedir. her şeyden öte kalbi fakirdir.

ekşi sözlük bunlarla doludur.
ekşi sözlük yazarı olup asgari ücret alan ya da maaşı az olan bir tane adam yok. hepsi doktor mühendis öğretmen yönetici yazılımcı. en düşüğü ayda 10bin$ maaş alır

umarım kastedilen fakir olup pahalı zevkleri olan insan değildir

kendi psikolojisini günden güne kendi elleriyle daha da bozar sonrasında ise suçu başkalarında arar böyle kişiler.

adını feriha koydum’un feriha’sıdır. fakirlik utanılması gereken bir şey değildir ama bu insanlarda aşağılık kompleksi bulunur genelde.

fakir olduğumu ben kabul ediyorum da karşımdaki kabul etmiyor , bende buna tavım. zaten rol yapan adamın işi zor kendine nasıl tahammül ediyor , hayret.

kendine ve ailesine gram saygısı olmayan özentinin tekidir.

tüm yıl yemez içmez iphone'un yeni modeli için para biriktirir ve alır. bu canlılar yatırım,emlak vb. tavsiyeler vermeyi sever (ama hiç anlamazlar). bazıları ise cebinde her an patlayabilecek çakma iphone telefonlarla gezer....garipler

cebinde ay sonunu getirmeye ancak yetecek parayla ayak ayak üstüne atıp lüks mekanda kahve içmektir.

gereksiz maceralara yeltenen kişidir. ayrıca aklıma güzel bir fıkrayı getirmiş kişidir.

bir gün karga ile ayı uçağa binmişler. uçak havalanmış. bir süre sonra karga hostesi çağıran düğmeye basmış. hostes karganın bulunduğu koltuğun yanına gelip kargaya:
- buyrun efendim, bir isteğiniz mi var?
karga çok pişkin bir vaziyette:

- yoo, bir şey istemiyorum. ibnelik olsun diye bastım düğmeye, demiş.

bu duruma hostes çok sinirlenmiş, ancak ses çıkarmadan gitmiş. bir süre sonra karga terkrar düğmeye basmış. hostes yine gelmiş, karga yine ibnelik için bastığını sölemiş. hostes daha da sinirlenmiş ancak bir şey söylemeden oradan ayrılmış. bu durum karganın yanındaki ayının dikkatini çekmiş. o da düğmeye basmış. hostes gelmiş, ayıya bir isteği olup olmadığını sormuş, ayı ise:
- yoooo, ibnelik olsun diye bastım düğmeye, demiş.
bu kadar kötü muameleye dayanamayan hostes ağlayarak gidip durumu kaptan pilota anlatır. pilot da yardımcılarına atın bu ikisini uçaktan aşağı der. sonuçta ayı ile karga havada uçaktan atılırlar. ayı düşmeye başlamış ve kargaya:
-karga kardeş kurtar beni diye çığlık atmış. karga da düşen ayıya demiş ki:
- ayı kardeş, uçmayı bilmiyorsun niye ibnelik yapıyorsun? demiş.

kendine yenik tarafları olan, eksik kalmış kişi.

üniversiteli olup tüm bursunu giyeceğe harcayan gençtir.
ay sonuna kadar aç gezer.

anlayışla karşılarım yadırgamam

günün birinde istediği kadar paraya kavuşunca, sahip olduğu fakirliğin hayret verici bir biçimde giderilemediğini görecek kişidir. bazı fakirliklerin tek çözümü para değil ne yazık ki.

bu tanımın cevabı türk milleti olmalı

normal insandır. kim fakir görünmek ister ki. saçma.

ne gerek vardır. birde tam tersi vardır bu insan kişisinin. böylesini az gördüm ama zengin olup fakir görünen etrafımda o kadar çokki.

sonradan görmenin eş anlamlısıdır. boğazına kadar kredi borcu olsa da ailesine zulmedip ona buna caka satma çabasındaki mahluktur

zengin görünmek adına abartıya kaçan ve yalnızca gösteriş dürtüsüyle hareket edenler bazıları için itici olabilir. yazacaklarım hem iç dünyalarına hem de çevrelerine zarar veren bu insanlar için değil. ne var ki her genellemede olduğu gibi “fakir” insanlar için yapılan söylemlerde de özenli olmak fayda sağlayabilir.
insanların önemli bir kısmı açlık sınırında hayatta kalmak için mücadele ediyor. yani gerçekten kimin fakir olduğu sorusunun cevabı oldukça kritik. o fakir sen de olabilirsin ben de. ayrıca bana kalırsa fakir dediğimiz kimselerin zengin görünme merakı, en çok zenginlerin zengin görünme merakı kadar sorunludur. yani itici gelen, daha çok görünme merakıyla ilgili olabilir. bir diğer konu ise bireyin ihtiyaçları perspektifinden ele alınabilir. birçok kimse geliri ve borçlanma kabiliyeti doğrultusunda sahip olabileceğinin en iyisine ve en pahalısına erişmek için çabalar. mutlu olmakla sahip olmak arasında yakın bir ilişki olduğu (tartışmalı da olsa) varsayılır. o nedenle asgari ücretli birisi iphone alarak mutlu olacaksa bırakalım da olsun. farklı zannettiğimiz ama birbirimize çok benzer hayatlarımız ve gayelerimiz var. fakiri ve zengini (insanları) değil de fakirliği ve zenginliği (olguları) konuşmak daha açıklayıcı bir bakış açısı sunabilir.
sözün özü, “fakir” dediğimiz kimseler için hayat zaten çok zorlu olsa gerek. bu adaletsizlikte mutlu hissetmenin bir yolunu bulmuşlarsa bari bunu yargılamayalım. yoksa yeminle “yakarsa dünyayı garipler yakar!”

buradan