fakir olup zengin görünmeye çalışan kişi

kendiyle çelişen,yaşadığı hayatı kabul etmeyen, kendini bişey sanan,gerçekçi olmayan kimselerdir.

yakında mevcut durumundan daha da fakir olacaktır. yanlış yapan insandır ama bana göre yapan yapsın bana ne ak47 herkesin hayatına kimse karışamaz.

annesinin; “büyüyünce giyer.” diye aldığı, birkaç beden büyük kıyafetleri giymiş gibi görünen kişidir.

(akrabalarımın büyük bir çoğunluğu) para yoktur ama kredi çekip son model telefon alır, zor şartlarda yaşar ama balayına kıbrıs'ın en pahalı oteline gider mesela ama para istemek için babamı ararlar, açız diye ağlarlar...
bakın herkes en iyi, son model ürünleri hak eder elbette ama önceliğiniz temel ihtiyaçlarınız değil de gösterişse kusura bakmayın ama zavallının teki oluyorsunuz. bir de normal bir hayat yaşayan bizleri arayıp para dileniyorsunuz...

herkesin yaptığı şeydir. kim fakir olduğunu belli etmek ister ki ? en ufak şeylerde bile alamadım demek istemez kimse.

patron 2 milyonluk araçlar ile geziyor. yemeğe çıkıyoruz, 90 liralık, odun ateşinde pişen, niğdeli ustanın yaptığı italyan pizzası istediğim zaman ayıp olmasın diye ucuz bir şey seçtiğimi düşünüyor. yanına gidiyorum, koltuğa bi oturuyorum kendi derimin bu kadar para etmeyeceğini anlıyorum her seferinde. araca biniyorum, sanki başka bir dünya içi. bi içki ikram ediyor, bardağı bile el yapımı özel bir şeyler. sol görüşlü olup evladım eşitlik, para mutluluk getirmez, bilmem ne diyen babama koşup sarılasım geliyor hep. baba niye beni bu kadar mal, bu kadar hayattan kopuk yetiştirdin diye. 3 ihale alır, misler gibi yaşardık, sadece misafirliğe gidince namaz kılardık. sonra 30 milyonluk müstakil evler.

benim şu patrondan daha havalı olan onun maaş verdiği personel. altına şirket arabası verilen, her ay düzenli maaş alan temizlik personeline, hizmet sektöründe olan arkadaşlara kötü davranmaya başlıyor. mümkün değil hiçbir şey beğenmiyorlar. dışar pilavı yiyelim diyorsun, ıyyy diyor, caddeye gidelim yeni yer açılmış. akşam annesinin yarım paket kullanarak ucuz margarinden yaptığı pilavı yer, dışar pilavını beğenmez haspam.

adamın üzerinde anadolu çocuğu kokusu var. ki bu da kötü bir şey değildir. hatta güzel bir şeydir. belli en az 6 kardeşi var, sokaklarda büyümüş, yemin ediyorum merhaba poğacacı diyen orhan pamuk bunun kadar beyaz türk yetişmemiştir. garson görüyor, yüzünde bir tiksinti, başka bir tür görmüş şaşkınlığı oluşuyor.

arkadaş bu kadar havaya sahiden gerek yok ya. aylık 5 bin falan büyük bir para değil. kimseyi zengin yapmıyor. türkiye artık ya fakir ya da zengin olabildiğin bi ülke. zengin değilsen, fakirsin. ortadirek kalmadı. yani hepimiz eşit şekilde fakiriz, kendimize gelelim, ben artık gerilmek, gogoreç yiyelim dediğim zaman ay nusret'e gidelim saçmalama diyen insanlar görmek istemiyorum. f a k i r i z.

(bkz: feriha yılmaz)

bir de bayıl istersen feriha tabi ki

sen ben o, hepimiz. yaşadığımız ülkenin kişi başı milli gelirinden haberiniz yok mu olm? çıkar cebindeki telefonu... yaaaa!!

tanri steve jobs emmiyi korusun.
tek tshirt uygulamasi guzel oldu; yilin 11 ayini tek tshirtle gecirip, ucuz diye adıyaman tutunu adı altında saç boyasıyla boyanmış tütünümü sarıyorum ve minimalist yasiyorum diyorum, kurdihicazkar makaminda "siz kapitalizmin köpüşü olmuşsunuz" nutkunu arkasına ekleyince herkes beni zengin sanıyor.

...türkiye'nin genel hali, babam rum, ermeni ve yahudi kardeşleriyle büyümüş, o kültürlerin değer ve yargılarını anlatırdı, derdi ki ticarette dahidir yahudiler. mesela bir türk gidip bir şey alacağı zaman, satıcı hemen ortamı kızıştırır, bir de başka model var ama o çok pahalı, sizi zorlar, alamazsınız diyerek, bizim saftirikler gücünün üstünde dahi olsa sırf ezik görünmemek adına atlar alırlar en adi malı bile, ama bir yahudi hemen reddeder ve evet beni aşar, benim bütçeme uygun olanı ver diyerek satıcıyı kendi sahasında oynamaya zorlar. üniversitede ders veriyordum bir dönem ve dokunmatik/akıllı telefonlar dünyada yeni çıkıyordu, bende eski model bir telefon ve sadece arama yapmak için kullanıyorum, halen de ilkelim bu mevzuda, öğrencimin biri kendince fırlama, ooo hocam antika mı , telefonunuz müzeden mi, diyiverdi. ben de; yok ben aptallar için olan akıllı telefonlardan kullanmıyorum, sadece telefon kullanıyorum, dedim, birkaç ay telefonumla ilgili espri yapamadı. telefonum bozuldu sonra zaten ve ben de aptallaştım...
öğrencilerimin ciddi bir kısmı, maddi imkanlarının üstünde yaşam manzarası veriyordu, ne acıdır ki mevzu bahis müstakbel meslektaşlarım asla meslektaşım olamadılar, o kitle silinip kaybolup gitti çarklar arasında...

e bi yere kadar devam edecek eylemsidir. boş ver olm herkes fakir illa farklı diye nedir bu tavırlar, yapma gözünü seveyim.

kendi benliğiyle var olamadığı için var olabilmem adına “zenginlik” statüsüne ihtiyaç duyan, “a bak bu zengin duruyo” diyerek alışveriş yapan kişidir.. toplumun bir bireyi bu hale getirmesine mi yansak yoksa birey olarak var olamadığı için kendini bir kalıba sokmak istemesine mi.. bilemedim

kitaplardan cümleler ezberleyip zeki görünmeye çalışan kişi.

ezbere bir kaç bilgi ve bolca teknik terim kullanarak bilgili görünmeye çalışan kişi.

yapılan işleri beğenmeyip kendini yüksek göstermeye çalışan kişi.

(bkz: kapıcı kızı feriha)

ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol.
sözüne hiç uymayan insan tipidir.

benim gözümde sıfırdır. zengin olup aç susuz gibi gezenler de var onlar bambaşka bir seviye.

zengin olup görgüsüz olandan daha ahmak değildir. en kötüsü parası bol ancak karakteri hödük olandır.

ne olursa olsun her ikisini de 2 dakikada anlamak mümkündür.

zevklerinden bahsettirirsen, gittiği mekanlara bakarsan, sevdiği yemeklerden konu açarsan vs şıp diye çıkar ortaya.

bu zaman da gözükebiliyor ise tebrik etmek gereken kişidir
malum ekonomi buna pek müsait değil de

(bkz: türkiye)