fakirlerin psikolojisinin bozulmaması

psikoloji bozulmasi zenginlere has bir hastaliktir.
siz hic 90'larda psikolojisi bozulan insan gordunuz mu?
bir insan ya deliydi ya akıllı! ne zamanki kredi kartı, internet kullanımı artti, cocuklar duymasın evimize girdi o gunden sonra psikolojik rahatsizliklar artti.

belki de o zamanın koşullarında yetersiz teknoloji nedeniyle duyulmamış olabilir ama şu da bir gerçek; hayatımıza giren teknolojinin depresyonu arttırdığı. doyumsuz insanlar yetişiyor....

bozuk olan bişeyi zaten bozamassınız. fakir oldukları için, geçim sıkıntısı çekme, ağır şartlarda çalışmak gibi birçok şey yapyıklarından dolayı zaten doğal olarak bozuluyordu fakat kimse bunun bir hastalık olduğunu bilmiyordu. internet filan yaygın değildi ki açıp baksınlar.

fakir insanın bozulacak psikolojisi bile yoktur.

psikolojim bozulmuyor ve fakirim... normal mi bu ?

bozulmaz olur mu? sadece fakirler, hocalara gidiyordu. "bana bir haller oluyor." dediği anda*, hemen mahalleden birinin tanıdığı bir hocaya gidip okunup geri dönüyorlardı. sonra da "valla bak iyi geldi sanki." diyorlardı.* doksanlarda psikolojisi bozuk olan biri, rahmetli babaannemdi. doktor doktor gezip ağrıları geçmeyince annem, onu bir gün psikoloğa götürmüş. psikolog, "teyze sen aşırı fedakârsın, önceliği kendine ver." falan demiş, kendini ailesine adamış dünya iyisi bir kadına söylenecek laf mı bu şimdi psikolog hanım? babaannem kadına bön bön bakmış, "yapamam ben öyle şeyler, tövbe estağfurullah." demiş.* maalesef kendini hiçbir zaman öncelemedi, kendini ailesine adamaktan vazgeçmedi ve ağrılar içinde vefat etti...*

fakirde yok aga.
fakirde olmayan seyi kaybetme stresi yok.
fakirse olmayan bir seyi koruma durumu da söz konusu degil.

fakirde kafa rahat..

niye bozulsun ki? din denilen uyuşturucu, insanı gerçek dünyadan bağını koparır, esrarlı sözlerle afyonlar. din hep fakirler için zaten. gerçi fakirin bozulacak psikolojisi bile yoktur.

olmayan bir şey bozulur mu ? fakirlerde psikoloji mi kalmış bro?

bozuluyor ancak buna öncelıklerı yok tüm dertlerının yanında.

dert yarıştırdığımızdan mütevellit hep bizden daha büyük dertleri olanları görüyoruz, halimize şükredip oturuyoruz aşşaa.*