fakirliğin erdem gibi sunulması

eski türk filmlerinde sıkça karşılaşılan argümanlardan biridir.
zengin olan şımarık fakat huzursuz ve mutsuz, fakir olan fakir ama gururlu ve yoksulluğuna rağmen inadına mutlu olarak lanse edilir.
öyle ki; adam yanlışlıkla piyango bileti alsa ve piyangodan para çıkmasa yaşasın az daha zengin olucaktım diye sevinesi gelir.

fakirin, gönlünce eğlendikten sonra başına mutlaka acı bir şey gelmesiyle kapışır. orada burada zengin oğlanla güzel bir gün geçirmiş olan fakir kız eve döndüğünde anasının öldüğünü öğrenir falan. zenginle, keyifli bir gün geçirmek ananın yahut o fakir evinden birinin ölmesiyle son bulur mutlaka. çünkü zengin dediğin sadece üzüntüye neden olur.

değildir.

tiyatro denen hede dionysos's kadar dayanmaktadır. aycık okuyun.
insanların çoğunluğunun fakir olduğu kapitalist düzende, kontrolü sağlamak için çokça reklamı yapılmış ve göz önünde tutulmuş durum.
fakirim ama akşamları masayı ters çevirip ayaklarını kullanıyorum (kullanmıyorum!)* gibili şeylerle kendini gösterir.

edit cevap: tm.

felsefenin tesellisi diye bir kitap okumuştum.
işte şu “züğürt tesellisi” meselesi gibi.

fakirlik güzellemesi yapan ve hâlinden mutlu olanı hiç görmedim şahsen. eğer varsa da kendilerini en yakın psikiyatri kliniğine götürsünler ama hangi parayla değil mi...
bu şekilde fakirliği çok harika bir şeymiş gibi öven, bunun bir imtihan olduğunu söyleyen kim varsa hepsi ya zengin din adamları ya da zengin halktır. ortaçağ italyasındaki para karşılığı cennetten arsa satan veya parayla günah çıkaran kiliselerden hiçbir farkı yoktur. genellikle fakir insanları hem madden hem de vicdanen daha fazla sömürüp, fakir halkı kontrol altında tutmak için bu yolu seçerler. oysaki fakirliğin güzellenecek hiçbir yanı yoktur. fakirliğin beyni küçülttüğü, daha erken öldürdüğü, fiziksel ve ruhsal hastalıklara daha fazla yatkınlık gösterdiğine yönelik bilimsel makaleleri okumanızı öneririm. asla bu vicdan vampirlerine izin vermeyin, asla!

verilen mesaj basit "bakın zenginlik insana yaramıyor heves etmeyin boşuna."

bu devirde çalmadan zengin olmanın neredeyse imkansız olmasından kaynaklanan durum.