fakirliğin hayvanlıktan daha aşağıda bir şey olması

üzerinde düşündüğüm yeni tezim. standart bir hayvan istediği gibi çiftleşip, yuvasını kurup, günlük karnını doyurup, çocuklarını büyütebiliyorlarken. türkiye’de bırakın fakiri, ortasınıf olarak görülen insanlar dahi bu meziyetlerden çok uzaklar.

yani fakir insanlar hayvanlardan daha aşağı bir yaşam sürüyorlar. bu dünyada da böyledir ama 85 milyonluk nüfusunun 75 milyonunun yoksulluk sınırı altında yaşadığı bir ülkeden örnek vermek daha anlamlı olur diye düşündüm*

enteresan bir sanrıdır. eğer fakirlik sadece parasızlıkla ölçüldüyse bu da ruhsal fakirlikle alakalıdır. elbette herkesin paralı yaşamasını hepimiz diliyoruz ancak sadece insanların arasında oluşturulmuş sistemle hayvansal mukayeseler yapmak bana biraz tuhaf geldi.

en azından sayrı'lıktan daha yukarıda kaldığı için o kadar da kötü bir şey değildir fakirlik

(bkz: sen tez yazma arap bokunu çıkarıyorsun)

hayvanlar bakamayacağını anladıkları çocuklarını öldürürken, fakirler ise bakamayacağı çocuklar üretmeye devam ediyor. bir insan hayvandan aşağı yaşıyorsa, problem çoğunlukla kendisindedir.