fender telecaster

kendine has sıcak bir soundu olan gitar. keith richards, jeff buckley, batuhan mutlugil gibi gitaristlerle özdeşleşmiştir.

stratocaster'in çocuk esirgeme kurumuna verilmiş kardeşidir.

fender'in gitar modelleri arasında tonunu kendi belirleyen tek gitardır. bir stratocaster'i her türlü gitara dönüştürebilirsiniz fakat telecaster her zaman telecaster olduğunu belli eder.

ayakta çalması en rahat gitarlardan biridir, denge açısından daha iyisini göremedim. yalnız oturarak fazla çalarsanız, gövdenin yapısı nedeniyle göğsünüzde morluklar oluşabilir, fender bu problemi yeni çıkan serilerde gidermiştir.

zengin ve güçlü tonlara sahip, bruce springsteen ile özdeşleşmiş gitardır.

karakteristik twang tonuna sahip iki manyetikli, genellikle maple klavyeli, ritimde de sololarda da ayrı güzel, ama kaba bir görüntüsü olan fender efsanelerinden. batuhan mutlugil tonu için gerekli iki şeyden biri. diğeri: (bkz: peavey classic 30) fender stratocaster'ın ağabeyi. usta ellerde çoşturulası alet. blues'a ayrı bir hava katar

iki adet single manyetiği ve sabit köprüsü bulunan çok hoş bir tasarıma sahip olan gitar. özellikle crunch tonları beni benden alıyor. maple klavye ve butterscotch blonde renkli olanından var elimde. meksika’da üretilmiş. anlatılmaz yaşanır denilebilecek bir alet. tek sevmediğim yönü köprü manyetiğinin çıkışlarının çok yüksek olması. köprü manyetiğini kullanmaya korkutuyor bazen beni. hep sarışın bir sevgilim olsun istemiştim o yüzden butterscotch blonde bir telecaster edindim diyebilirim. hastasıyım tınısına.

türkiye standartlarında ulaşılması zor bir gitardır maalesef

cayır cayır blues şakır.

strata göre daha zor akor kaçırır ancak sesi daha düzdür. temel fark bu. gerisi tarihteki milyon farklı modeldeki, custom tasarımdaki ağaç, sap şekli, pikap seçimi tel bilmemnesine bağlıdır. hatta dayak yiyeceğim bir iddiayı atıp gideyim, konu tonsa ikisinin arasındaki fark iki farklı tel setinden azdır.