for those who died alone

pentagram'ın 2001 yılında çıkardıkları unspoken albümünden enstrümantal bir parça.
17 ağustos depremi'nde enkaz altında kalanlara ithaf edildiği söylenir. bir diğer ihtimal de 1993 yılında siirt'te şehit düşen grup üyesi ümit yılbar'a ithaf edilmiş olmasıdır.

yıllar yıllar önce rastgele karşıma çıkan bir parça, ki ne parça. ben o zamanlar bilmiyorum tabii pentagram'ı falan, ismi de gördüm, ulan diyorum adamlar ne güzel bir enstrümantal yapmışlar, gitar değil mi o, türk ezgileri değil mi onlar, e yabancı değil mi bu adamlar? değilmiş işte. ama konumuz bu değil. for those who died alone, sanki parçanın ismi de geride fatiha okuyacak kimsesi kalmamışlar için konulmuş.* neyse işte, biliriz biliriz, gitarı ağlatmak buna denmez ama adamlar gitarı ağlatmış be abicim bak bak:



şunu da ekleyeyim de çaktırmadan: bu başlıkların başına* nasıl, canım benim bak bu müziktir, bu kitaptır, bu filmdir sembolünden koyuluyor, yoksa onu zaten modlar koyuyor da ben o kadarkine mi cahilim, neyse olur öyle, her şeyi bilecek değiliz ya be!

son edit: e varmış böyle bi' başlık. neyse çaktırmayın.

bu eser yalnız ölenlere bir ağıttır. insanı ölüm üzerine düşünmeye sevk eder. eserin sondaki zurnanın kullanımı ise sanki ölümden sonraki diriliş (bkz: bâsübâdelmevt)

(bkz: pentagram)

pazartesi sabahı. bir gözüm henüz açılmışken ve diğer gözüm sigara dumanı tarafından yakılmışken gördüm, haftalık keşif listemin 1 numarasına koymuşlar. görür görmez de tadım kaçtı. ki şimdiden dört günümü zehir etti. müsebbiplerine sormak isterdim: tek bir söz dahi yazmadan ölümü, yalnızlığı, acıyı bu denli başarılı anlatmayı nasıl başardınız?

buradan