gayrı gider oldum

keban barajı adına yakılmış bir nevi isyandır, ağlarım her dinlediğimde.

hepten suya verdik
çünkü suyu yoktu
toprağı, gazı, tuzu, ışığı yoktu
bu köyleri suya verdik

eli, ayağı, tekerleği, kanısı yoktu
ve atı, arabası yoktu
birkaç kıl keçi, bir torba çökelik
ve tulum peynirine hasrettiler
ve de gavur içinde yesirdiler
sanki çarıklarını yemiştiler
gün olmuş ve dut kurusu, süpürge, tohumu
haybedendi yaşamları
ümmiydiler, gurbetciydiler, gülmemişti hiçbiri
ve soğuk asman pulur hıdır öz
ve huni su payniği zalbar
ve pul ve güci kırani haskini
hesinik hulmin kara pınar ecüzlü
vahşin venk ve payamlı ve süderek
haritadan silindiler bir sabah

yukarıdaki yazarın yazdığı şiir (bkz: enver gökçe)'nin (bkz: ve de gavur içinde yesirdiler) adlı şiiridir. ahmet kaya gayrı gider oldum parçasının girişinde söylemiştir. çok da güzel söylemiştir.

son ses açın... ne anlatıyor, anlamaya çalışın... kürt köylerinin keban barajı altında kalması anlatılıyor...sorgusuz sualsiz...yapıyoruz yaptık.................

bir şarkıdan hallice. açık konusmak gerekirse bir ağıttır bu!

adına ağıt yakılan keban barajı öyküsü...
şimdilerde bu halde bakınız

orası benim ülkem yaaaaa....
çok özledim......

benim gider oldum'um da bu:

hepten suya verdikkkk...

pes etme noktası... geri çekilme, vazgeçme... köşeden hızla dönüp koşar adım kaçma, geri dönmemek üzre... yeter!...

gayrı haram bu can bana
bu sevda bana bu insanlar bana
bu toprak damlar bu caddeler haram bana

ahmet kaya'dan gelsin... gayri gider oldum

"lan gardaş bu nasıl yara?"