gece komşudan gelen gaz senfonisi

bazen o komşu siz olabilirsiniz bu yüzden yargılamamak lazım.

şikayeti bırakın bence, kulaklarınızın kıymetini bilin derim. ya insanlarla yaşamıyorsunuz, ya mabadı megafonlu özel bir komşuya sahipsiniz ya da gurur duyabileceğiniz bir duyu hassasiyetiniz var. el insaf yahu.!
bizim siyasilerin her seçim öncesi çıkardığı gaz, o kadar ses getirmiyor be. (duysalar kıskanırlar.!)

bunu bilmiyorum ama demin salon kapısı neredeyse yarısı kadar aralıklıydı ve oradan geçen abim arkası dönük şekilde durup bu pislikliği yaptı. "gazman'ın insan versiyonusun ya, allah'ın cezası!!! git o poponu eğit!!! sayın ev sakinleri!!! kapı arasından verilen gazla solunum yetmezliği yaşayabilirsiniz, yaşamadan önce size önerim var: neden gideceğiniz yere sizi zehirleyeni almıyorsunuz?" derken kendisi kahkaha atarak kaçtı. ailemi abimi öldürmek için teşvik etmedim tabi ki (!).
bu olayla eğlence anlayışı üretmiş gazdan dolayı aklı çok boşluklu velet! tepkimizle eğleniyor resmen. bir ara salonu iki kapıdan havalandırmamıza rağmen içeri 4-5 dk giremedik, ben öğüre öğüre kendimi balkona atmıştım.
sabah ağır uykusundayken kendi çorabını burnuna koyup 7-8 kat bantlamıştım. ve "umarım saldığın gaz kadar çorabında kötü kokuyordur yoksa eğlenemeyiz(!)." diye bağırarak konuştuğumda uyanmıştı. bunu planladığım için odadan hemen çıkıp onu odasına kilitlemiştim. "geri yatmana izin veriyorum, yalnız uyumadan önce istersen pencere aç neredeyse 7-8 dk soludun, zehirlenme." diye kıs kıs güldüm.
bundan aşırı nefret ettiğimi bile bile yapıyor. bebekler gazlarken bile orayı bantlama ya da kapatma hissi duyuyorum. kendisine ki bilinçli yapışına nasıl taviz göstereyim, göstermeyeceğim. çıkan yeri eğitecek yaşta yani, ayıp.
wc'de sesine denk gelince "sıkı tutunun gaz depremi yaşanıyor! birileri yine iş başında." diyorum ve o da güldüğü için sese ritim geliyor. "hem kokundan hem de gülmekten öleceksin çık artık. ev hazır: odaların kapısı kapatıldı ve dış kapı açıldı. maskeler olabildiğince takıldı, hadii çık." dediğimde annemlerde katılırdı. sizce utanır mı asla. bu utanmazzz şahıs (bu kısımda abim değil artık ya) ne yapardı biliyor musunuz, salonun ortasına geçer ve "hepsini orada harcamadım sizin için biraz bıraktım." deyip yapar kaçardı. biz de dört bir yana dağılırdık. gülerken ölme raddesine gelirdik. bu şeyi bize niye yaşatıyor anlamıyorum ya. bozuk soğan ya da patates kemirmiş gibi her defasında. bu kadar rezil koku saçarken utanmazlığı ve özgüveni zirve.
benden çok dayak yedi ve o çorap gibi şeyler yaptım arada ama yok.
bağırsakları ülke kanalizasyon kanalına bağlanmış gibi. herkesin ki öyledir diye düşünmeyin, üst düzeyler var. çok kez "kusmuk gelirse üstüne kusmayan ya da yatağına ne olsun." deyince kendini geri çekmeye başladı çünkü bu şeylerde hiç şakam olmaz, öğrendi: öğürürken peşinden koştum ve o da koştu. tükürük atar gibi kusmuk atacaktım eğer çıksaydı, hoş bu nasıl yapılır bilmiyorum ama deneyecektim. o an onu böyle pisliklere boğasım gelmişti.

§§ aile ortamında böyle çirkinlikleri çok yaşamışız ya. bunu abime atasım geldi "uzakta halledeceğin şeyi yakında halledince yarattığın olaylara bak ve utanmaz olsan da az utan ya! duyuları hassas biri için ceza olmaya çok yatkınsın. eğlence anlayışına seviye getir ve şu olaylarda aklıma gelip durma. başka insanlara şans ver, komşulara mesela. :'( hoş bununla ilgili kimseyle anı edinmek istemiyorum. tıpta "osuruk travması" diye bir şey çıkarsa benim olmam yüksek ihtimal. "evet sayın seyirciler, tıpta yeni bir travmanın önü açılıyor. gelin bir bakalım." deyip ekranda bizi mi göstersinler abi? böyle bir şey olursa ifşa olarak çektiğim tuhaf fotoğraflarınla oraya çıkarsın. :-) (şeytani gülüşüm olmadan olmaz.) sana acıyacak raddeyi çok geride bıraktım. sabrımı zorlama, cici ol."