gece üçte açık tekel bulmaya çalışmak

şunu bile özledim ya.

kar yağarken, açık tek tekelin nerede olduğu hatırlanır. üşenir insan. sonra bir hırs gelir. yürüdükçe yürür. karda yürürken tuhaf tuhaf şeyler gelir akla.

vicdan muhasebeleri olur. sıcak beden yavaş yavaş soğumaya başlar. yürüyüş zorlaşır.

sabah vakitleri ise hele, civarda hareket eden fırıncılar görüp pişman olunur. bazı insanlar güne başlarken sen bu haldesindir. bir kaç karanlık tip geçer dik dik bakarak. kafayı diğer yana çevirip uzarsın yavaşca.

her şehrin, her saat için ayarladığı karanlık tipler var. süper mariodaki tuzaklar gibi bu adamlar. üzerinden atlamazsan hayatın değişir.

hedefe varırsın. 4 tuborg dersin. uyuyordur tekelci leş kokan küçük dükkanda. alırsın o ılık biraları. hazine bulmuş gibi.

eve giderken aynı yol daha kısadır. kapıyı açtığında içesin kalmamıştır.

dolaba koyup sızarsın onları. öğrencilik iyidir. değerini bilmek lazım. gerçi pandemi yasakları ahh be.

öyle bir anlatılmıştır ki sanarsın stalingrad’a çıkarma yapıyor da dyatlov geçidinden geçecek. okurken titredim.

4 tuborg almış, hikaye bu.*

(bkz: 2000 yılındaymış gibi yazmak)