gece üçte gelen telefonu fırlatma isteği

yani karşınızda duvar var. elinizde telefon. sanki bir uzvunuz olmuşçasına ekranı gözlerinizden girip beyninizi zittirip atıyor. instagramı, facebook'u ( evet yaşlıyım anam) muhtelif platformları tacizci gibi hayatın orta yerine atıp tutarken birden işte o telefonu alıp, o karşıdaki duvara çarptırıp, dağıtma isteğidir. ama malum nas var dolar artabilir, ama malum helal faiz var hemen düşebilir. çok istikrarsız bir yakın gelecek olduğu için göz ardı edilmesi gereken istektir.

şimdi sakin ol ve elindeki telefonu yavaşça yere bırak.*

göklerden gelen kararla geri tepen istek. insan böylesi durumlarda içinde bir bumerang hisseder. bumerang geri tepmesi acıtır. telefona verilen para hayvan kadar olunca ister istemez telefonun ekranını silip ona iltifat ediyorsun.

ay saatler önce geceleyin üç iken bana da geldi.
yeni telefona geçtim dedim bunu fırlatamam, eski telefonu fırlatayım dedim, onu da arkadaşıma 3. hattı için vereceğim aklıma geldi, sonra dedim kalkayım kendimi fırlatayım duvara, dedim ama canım acır.

hiçbir şey fırlatamadan gittim yattım. böyle kısmetsiz hayat mı olur ya.

bir şeyi fırlatmak da ne kadar malca yov. komik de, niye fırlatıyorsun ki yani ne oluyor atınca?
bir şeylere sinirlenip duvara cisim fırlatan ilk neandertal neye sinirlendi ve ne fırlattı acaba?

eşi, yan mağaradaki nurandental ablanın eşiyle kendi herifini mi kıyasladı yoksa?

-nurandentaller antilop avlamış bugün... sen her gün tavşanla geliyorsun.

al işte. yav ismetental abla adamın mızrağı küçük mızrağı, herkes mızrağına göre avlanır, doğada kanun böyledir.

sadece zenginlerin eyleme dökebildiği his.

kıymet bilmezler. ben gece üçte telefonuma sarılıyorum onu seviyorum. sıfır yazıyor, çiziyor hep.

kim ki telefonunu fırlatır o nankörlerin en nankörüdür.