geceye nazım hikmet'ten alıntı bırak

“yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak. unutma aynı gökyüzü altında bir direniştir yaşamak”

"yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine
bu hasret bizim!"

“o mükemmel bir kafa
mükemmel bir yürek,
yumruklarıyla erkek
gözleriyle çocuktu.
hudutsuz ve allahsız bir baştı o.
yoldaştı o.”

kalbimde senin için yok bile kinim
bence sen de şimdi herkes gibisin.

ve benim, birdenbire yüzünü değil, gözünü değil, senin sesini göresim geldi.

"...
sana düşman, bana düşman,
düşünen insana düşman,
vatan ki bu insanların evidir,
sevgilim, onlar vatana düşman..."

ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken…

rüzgar kanatlı atlılar gibi geçti hayat.

sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?

"küstürmeyin iyi insanları hayata
sonra her şeyden vazgeçiyorlar.
bir dağ başında kalmayı
bir adada mahsur kalmayı
nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar
küstürmeyin işte iyi insanları."

anlayamadılar

biz ince bel, ela göz, sütun bacak için sevmedik güzelim
gümbür gümbür bir yürek diledik kavgamızda
ateşin yanında barut, barutun yanında ateş olasın diye!.. .
rakı sofralarında söylenip, acı tütün çiğnercesine sevdik
anlayamadılar…”

şıpsevdi şıpsevdi diyorlar sana;
yine seni görsem, seviyorum desem;
boş laflara karnım tok,
hepsi palavra.

yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.
yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.
yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.

"o bensizliği göze aldıysa, ben onsuzluktan bir şey kaybetmem."
nazım hikmet

"gebedir her sukut bir yükselişe.
ne mümkün karşı koymak, bu köpürmüş gelişe.."

en sevdiğim sözüdür.

“seninle konuşabilecek kadar heybetli değildi belki kelimelerim. ama senin ruhunu yerinden sallayacak kadar derindi hissettiklerim.”