geceye sert bir alıntı bırak

aynalarda gördüğüm suretim, hep ruhumun kollarına sığınırdı.
düşüncelerimde bile olduğum gibi var olabilirdim ancak: zayıf ve beli bükük biri.
her şeyim çoktan ölmüş bir çocuğun eski fotoğraf albümüne yapıştırılmış, renkli bir prens tipografisini anımsatıyor.
beni sevmek, bana acımak demek. gelecek zamanın sonlarına doğru bir gün biri çıkıp hakkımda bir şiir yazacak, ben de belki ve ancak o zaman, kendi krallığım’da hüküm sürmeye başlayacağım.
tanrı; biz varız ve her şey bundan ibaret değil, demek.

ister var olsunlar ister var olmasınlar, biz tanrıların kölesiyiz..

fernando pessoa/ huzursuzluğun kitabı

nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan.
görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...
bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp "çok şükür bugünü de gördük" diyebilmek...
sevdiklerinle geçen her gün bayramdır. küsken barışmak, ayrıyken kavuşmak, suskunken konuşmak bayramdır.
evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda karşılayan yavuklu busesi, sevdalı bir elin tende gezmesi, nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır.
sonrasında gelen ilk diş bayramdır, ilk söz bayram, ilk adım, ilk yazı, ilk karne bayram...
güne gülümseyerek başlamak bayramdır.
"iyi ki yanımdasın" bayram, "her şeyi sana borçluyum" bayram, "hiç pişman değilim" bayram...
evlatların mürüvvetini görebilmek, eve dolu bir torbayla gidebilmek, konu komşuyla yarenlik edebilmek, akşamları eskimeyen bir keyifle çay demleyebilmek bayramdır.
zamanı donduran eski fotoğraflara nedametsiz bakabilmek, altı çizilmiş eski kitapları aynı inançla okuyabilmek, yol arkadaşlarının yüzüne utanmadan bakabilmek bayramdır.
alnı açık yaşlanmak bayramdır; ulu bir çınar gibi ayakta ölebilmek bayram...
bunların kadrini bilirseniz, kıymet bilmeyi öğrenirseniz her gününüz bayram olur.
meraklanmayın, öyledir diye size deli demezler.
deseler de böyle delilik, bayram artığı günlerdeki nankör akıllılıktan evladır...

ölüm de hazır, birazdan bu şehirde bensiz bir hayat başlar.


küçük iskender.

kendiliğinden belirginleşen bukleler gibisin sevgilim; göz dolduruyorsun...

insanlığımı yitirirken

bırak ayak basılmamış yerler görsün gözün
dehlizlerine kadar inelim özümüzün
alaşağı edelim yeryüzünü, dökülsün milletin ceplerinden yüzsüzlüğü
yağsın yalanları hüzün hüzün
öyle bir günde bulalım özgürlüğümüzü.

nova

herkes biraz kibar şeyler yazmış ama ben hayatımın özellikle şu zamanında tekrar tekrar öğrendiğim şeyi yazmak istiyorum.

ince düşüneni kalın üzerler.

aşk, gerçekliğin ilk ışıklarında dağılacak bir sis bulutudur demiş bukowski, iyi demiş.

gerçek gidişler uzun zaman önceden hazırlanır..... hz. georges perec........

bu söz her aklıma geldiğinde iki önceki manitten ayrılmak için yaptığım hazırlıklar aklıma gelir.......

"kemerlerini sıkı bağla dorothy çünkü kansas yok olmak üzere."

the matrix

"insanların sorunu ne biliyor musun?" diye sordu son­ra kendi kendine. "sonsuza kadar yaşayacakmış gibi davra­nıyorlar. oysaki ölüm çoktan yola çıkmış, bize doğru geli­yor, göreceğimiz günler o kadar az ki."

"o kadar yal­nızım ki ölsem hiç ölmemiş gibi olacağım."

(bkz: çiftimiz kendilerine sert yorum istiyor)

çünkü sana sarılmak; dünyanın, bana yaptığı bütün kötülüklerin özrü gibiydi.

anlayana...

imza nejat işler

"gerçek değişmez, sen değişirsin"

bedia ceylan güzelce
soyka
s/ 104

biri bana dur desin.

"zayıflık, vurulduğunda düşmek, tekrar kalkmamak değildir. zayıflık, vurulduğunda düşmek, tekrar kalkmaktan vazgeçmektir." -

vince lombardi

aşkları da ayakkabılarınız kadar itinayla seçmezseniz, tıpkı ayağınızda olduğu gibi yüreğinizde de nasır oluşabilir.
can yücel