geceye önemli bir mesele bırak

bazı berbat duygularımı annemin de bazı dönemlerde yaşadığını düşünmek beni çok sarsıyor. nedenlerimiz değişse bile aynı şekilde derin bir sessizlik ve nefessizlik hissini onun da yaşaması meselesi.

hevesle okumaya başladığım kitabın ilk 20 sayfası. gerçekten zulüm gibi oluyor. yazarlarda bence çok zorlanıyor hikayeye başlarken. bazen aşırı betimlemeler ve ağdalı cümleler arasında boğuluyorum. bazen de olayın nerede başladığı belirsiz oluyor . dan diye hikayeye girmek zor tabi ama 5 6 sayfayı geçince ve halâ bir hareket olmayınca çok sıkılıyor insan.

uzun zaman sonra dogru insani bulsaniz bile bu sefer yanlis insan siz olucaksiniz

dört bir yandan, alttan üstten, sağdan soldan, hatta yetmedi dördüncü boyuttan bile toplum olarak dürtükleniyoruz.

mesele düz bir çizgi olmak.

size davrandığı gibi bir başkalarına da öyle davranmayacağına emin olduğunuz insanlara değer verin, hayal kırıklığının çaresi yoktur

başlığın kendisi mesele. yazmaya mesele arıyorum resmen.

mesele çizginin içinde kalmaya çalışmak.
yıllar önce durmuşum, dikilmişim etrafıma kocaman yuvarlak bir çizgi çekmişim. yıllarca çizgiyi aşmamak için didinmişim. sınırlarım olduğunu görsünler isterken herkesi çizginin içine almışım. diğerlerinin gözünde aşınan, yok olmaya yüz tutan çizgilerimi kaybetmişim.
ah bi anlasak. mesele onların girmesi değil mesele çizginin içinde kalmaya çalışmakmış.
hatta asıl mesele çizgiyi çekenin sen olmasıymış.
belki de asıl mesele bir çizgiye ihtiyaç duymakmış.*

mülteci meselesi, millet daha çok genel hayatla ilgili meseleler yazmış ancak allah kahretsin ki yaşadığım ülke yüzünden aklıma ilk olarak bu geldi.

geçim sıkıntısı nedeniyle yaşamına son verenler ve yandaş medya nedeniyle hiç haberdar olamadıklarımız.

ben artık türkiye'de ayrıştırma ve kutuplaştırma kültüründen çok ama çok sıkıldım. yemekhanede yanıma oturan adamın rahat rahat ben homofobiğim diyebilmesi, sokakta eşcinsel görse dövmekten çekinmeyeceğine dair ibareler söylemesi en kötüsü de bu kişinin hiçbir şekilde dedikleri için cezalandırılmamasını gördü bu gözler. bu topraklar üzerinde cinsel yönelimine, cinsel kimliğine, ırkına, dinine, giyimine göre insanların taşa tutulmasından bıktım. mutsuz oldukları için kimsenin mutlu olmasını istemiyorlar, herkesin aynı olmasını istiyorlar. travmalarının açtıkları yarayı iyileştirmek yerine başkalarına yansıtıp onları da yaralamaya çalışıyorlar. bu insanlarla aynı havayı solumaktan b ı k t ı m.

dünyada ve özellikle türkiye'de görülen eğitim kalitesinin düşmesi. zaten nüfus artışını artık kaldıramayan bir dünyada bu eğitimsizlik sonucu var olan kaynakların da giderek kontrolsüz bir şekilde tüketilmesi şu anda da ileriki zamanda da çok büyük sonuçlara sebep oluyor ve olacak. ve bence en büyük sonuç da insanlığın yok olmasıdır. doğa, kendini düzeltir ama biz yok olacağız bu düzeltmede. belki ben göremeyebilirim ama o kadar da uzak olacağını zannetmiyorum bu gidişle.