genç savcının mobbing yüzünden intiharı

genç bir savcı.üstelik o cübbeyi giyebilmek çok büyük mücadeleler vermiş ve sonunda başarmış.fakat tehdit edilmiş mobbing uygulanmış sonunda baskılara dayanamayıp canına kıymış..
"hayatla olan bağımı tamamen kopartmak istiyorum" diyerek sosyal medyada bir yazı paylaşmış ve kendisine mobbing uygulayanların ismini vermiş.
umarım gereken yapılır...
çok yazık..
buradan

bu ülkede başarılı ya da potansiyelle gençler bir şekilde ya zâyi oluyor ya da beyin göçü.
üzücü...

ben giderken beni bu durumlara düşürenleri unutmazdım, ihmal etmezdim herhalde diye düşünüyorum.

yani hayattan kopmama sebep olacak kadar bana dünyayı cehennem edenlerle hesaplaşmadan gidemezdim herhalde.
allah rahmet eylesin. diyecek söz tükeniyor bazen.

halbuki alevilik atatürkçülük yılmaz güney demirtaşa özgürliiik kavala falan saçmalasaydı elinden tutarlardı. ah be kardeşim bu ülkenin yarısını pkk sempatizanları solculuk diye güdüyor yarısınıda allah kitap güdüyorlar arada kalmışsın.

ülkede bir şeyler gerçekten çok ters gidiyor. bu gencin intihar etmesine kim neden olduysa allah çoluğundan çocuğundan çıkarsın inşallah.

bu intihar işini önceden ergen işi, cahil işi zannederdim. neler oluyor ya, okumuş, yaşını başını almış insanlarımız canına kıyıyor.

ne yazık ki artık şaşırmadığım durum. intihar edene kadar gençlerin, genel olarak çalışanların ne tür mobbinglere maruz kaldıkları maalesef konuşulmuyor, gündem olmuyor.

başlığı ilk okuduğumda, bu genç arkadaşla aramızdaki farkın benim şimdiye kadar intihar etmemiş olmam olduğunu düşündüm. belki aynı zorluk derecesinde yaşamadık, ama ben de mezun olduğumdan beri sürekli bir engelleme veya mobbingle karşılaşıyorum. mezun olduktan sonra girdiğim çoğu yerden elendim. 70 baraj puanıydı, 70 altında puan verip toplam puanımı etkisiz hale getiriyorlardı çoğu kez. sebep ise zannediyorum ki, benim sınava girdiğim dönem, gelmekte olan başkanlık sistemi ile ilgili görüşlerimin mülakat yapan hocalarca beğenilmemesiydi. böyle olunca da mülakat puanım 70 altında bırakılıp, toplam puanım yüksek olmasına rağmen sınavı geçemiyordum. en son girdiğim sınavda sınavımın iyi geçtiğini düşünmüştüm. nitekim 85 puan da aldım. fakat sonuçlar açıklandığında büyük bir hayal kırıklığına uğradım. beni geçen arkadaşa mülakatta 99 vermişlerdi. yani anlaşılır bir şey değil, değil mi? 100 değil, 95 değil 99. ha, bu arkadaşın 99 mülakat puanıyla beni 0,5 puanla geçmiş olduğunu da belirteyim. ben, bu son sınavımdan sonra artık hiçbir yere başvurmama kararı almış başka yollar düşünmeye başlamışken, oradaki arkadaşlardan öğrendim ki bu arkadaş sınavı yapan hoca ile aynı politik çizgide ve aynı düşünce topluluğunda imiş. hatta bunlar sınav çıkışı yemek yemişler, bir tür kutlama yapmışlar yani. ne kadar etik değil mi?

sonra ilahi adalet mi dersiniz bilmiyorum, beni müthiş başarısı ile geçen arkadaş soruşturmadan geçemedi. ben ilk yedek olduğum için çağırıldım ve işe başladım.

başladım ama burada yaşadıklarım ayrı bir başlığın konusu. basitçe şu kadarını söyleyebilirim, neredeyse 9 ay boyunca yıllık izin kullanamıyorum. kendilerince mantıklı açıklaması var ama standart bir hukuk devletinde bunun adı angaryadır. ve angarya yasağı da evrensel bir yasaktır, anayasal olarak da korunur. ve ben anayasacıyım arkadaşlar. daha kendi haklarımı kullanamıyorken bana doktora tezine motive ol diyorlar. olayım ama nasıl? bu çok basit bir kısmıydı, mobbing olarak örnekleri verilebilecek bin türlü muameleye maruz kalıyoruz.

tek ben değilim tabii, benim gibi akademiklerin çoğu, hoca olarak kadrosunu almadan önce türlü zorluklarla karşılaşıyorlar. ablam çok iyi çalışılmış projesine finans sağlamakta çok zorlandı, tübitaktan ret yedi. para bulamadığı için tez çalışmaları aksadı. eldeki imkanlar çok yetersiz, maaşlarımız labaratuar gibi olanakları karşılamak için çok düşük. bunun yanında hocaların tavrı da ayrı bir zorluk. abim, defalarca tez hocasının keyfi müdahalelerine maruz kaldı. neyse ki alanının ülkedeki birkaç iyi hocasının desteğiyle atlatabildi süreci.

bir kuzenim var, abd'de meb bursu ile doktora eğitimi alıp doğuda bir üniversiteye zorunlu hizmet için döndü. tanıdığım en iyi matematikçidir, bu konuda özel bir yeteneğinin olduğunu düşünüyorum; ki herkes de aynı şeyi söyler. nitekim stanford üniversitesi'nde bir projeye davet edildi. ama adını bile kimsenin bilmediği çalıştığı üniversite yurtdışına izin vermedi. arkadaşlar stanford üniversitesi'nden bahsediyoruz, çalıştığı alanın dünyadaki en iyi üniversitelerinden birisi. ve sudan sebeplerle izin alamadı çocuk. kendisinden önceki hocaya da izin vermemişler, sebep bu. kafayı yemez misiniz? o da bu fırsatı kaçırmamak için istifa edip, yüklüce de bir tazminat ödeyip gitti. senelerdir de orada. gelir mi, ben olsam gelmem. bu ülkeye şartlar böyle iken neden gelinir ki?

yargıda, bakanlıklarda, yüksek mahkemelerde, akademide çok sayıda arkadaşım var. herkesin türlü mobbing hikayesi var, bunun yanında bazı haysiyetsiz arkadaşlarımızın da hızlı yükseliş hikayesi tabii. ben yaşadıklarımın onda 1'ini anlatmadım. ama çoğumuz aynı durumdayız, bazılarımızsa intihar ediyoruz. çok acı ama gerçek bu.

mobbing yüzünden istifa etmiş biri olarak, diğer seçeneği tercih ederek tümden kurtulmayı seçen birine ne yaşattıklarına dair fikir yürüttükçe canımı daha feci şekilde sıkan olaylar zinciri.

bir şeyleri değiştirebilecek kişilerin her şey işlerine geldiği için bu böyle devam ediyor.

allah yakınlarına sabır versin.

akp'nin liyakatsizliğiyle ve muhalifleri sindirmesiyle daha gençliğini baharında olan bir savcının islamcıların zorbalıklarına dayanamayarak intihar etmek zorunda kalmasıdır. bu gencin intihar etmesinde parmağı olan herkesin ta ...

bu hayatta açgözlü,hırslı,zorba ve uyanık olmadın mı sana ekmek yok maalesef.
sürekli savaş halinde olacaksın biraz rahatladın mı mutlaka bir aksilik gelir bulur seni
burası türkiye burada huzur olmaz.

sonra gençler niye kapıkule ipsala yapmak istiyor? tamam yurtdışı da cennet değil ama bu havası, suyu güzel memleketin insanını çürümeye mahkum edenleri, nepotizmi normalleştirenleri inandıkları güç ıslah etsin.

yanlış anlamayın da bu devlet memurları da çok narin oluyor. özel sektör çalışanı bunun 10 katına maruz kalıyor da yine de o mobbing sürecinden çıkıyor.

sevdiğim adam da mobing yaşadı ve tedavisini bile önemsemediği bir süre girdi. depresyondaydı. istifasını beklediler verdi ölene kadar çalıştı. sonunda işten çıkardılar. çuval gibiydi. sonra da kaybettik zaten.
bu gencecik çocuğumuzu da benzer süreçlerden geçmiş. hepimizi teker teker avlıyor akp ve sermaye.

söylenecek çok şey var ama kelimeler kiyafyetsz kalıyor. maalesef ülkemiznher yer yerinde her iş kolunda sürekli mobing dönüyor. sorsan müslüman ülkeyiz hak yemiz ama ne kadar pislik varsa bizim üzerimizde, çok yazık gencecik bir kardeşimiz hayatına son veriyor ne gündeme geliyor ne de sorun olarak görülüyor. allah ailesne sabır versin, hayatları boyunca evlatlarının acısını çekecekler ama bunları yapanlar dertsiz tasasız hayatlarına mutlu mesut devam edecekler.

bu şerefsizler yüzünden canına kıyması doğru değil.

ali tatar geldi birden aklıma. evet o mobbingden intihar etmedi belki ama aynı şerefsiz yapının kumpası yüzünden içeri tıkılmış, bu kahpeliğe dayanamayıp canına kıymıştı.

öyle bir örgüt var ki karşımızda, hiçbir virüs hiçbir silah bunlar kadar tehlikeli değil. nükleer falan hikaye. onu bir kere atarlar olacak olan olur. her gün her an hayatın her yerinde sürekli tehdit oluşturan, sürekli savaş halinde olmaya mecbur bırakan bu ağ hepsinden daha beter.

bu ülke şunlardan kurtulmadıkça bu halkın mutlu olma, geleceğe ümitle bakma, ülkenin ekonomik olarak düzelmesi, gelişmesi, refaha ulaşması, özgür bir ülke olması ve daha nicelerinin hiçbirinin ihtimali yok. zehirli sarmaşık gibi sardılar ülkeyi, kesip kurtulmadıkça kanımız daha çok emilir.

ahhaa, emanetleri ehline vermeyip, insanlar arasında adaleti gözetmemekten kaynaklanan bir yıkım. kanı, yıkanların üstüne sıçramıştır baboo! tayyip baba bu dindarlık hee!
ömer ve fıratın kenarındaki kuzu mevzusu!