gençlerin iş beğenmemesi

üniversite mezunları başta olmak üzere ne yazık ki gençlerimizin ekmeğini taştan çıkartmak istememesi ve şükür nedir bilmemesi hadisesi. şöyle bir geriye bakıyorum; mesela 18. ve 19. yüzyılda ingiltere'de insanlar karın tokluğuna bile çalışamıyordu; bizimkiler ise iş beğenmiyor kardeşim.

çünkü neden beğenelim.

bu kafadan çıkmamız gerek. kendimiz için iyisini istemek ne zamandan beri suç oldu.

o zamanlarda da bir şeyler için çabalanıyordu, şimdi de bir şeyler için çabalanıyor. geceler boyu uykusuz kalıp çalışmışsam emeğimin karşılığını beklerim. bu ülke doktoruna "bile" zor, beğenmez yani..

ayrıca artık "karın tokluğuna" çalışmak önemli ölçüde azaldı. devir değişiyor.

bir lisans alabilmek için yıllar harcamayı göze aldıktan sonra karşıma geçip bana asgari ücret teklif edersen o işi beğenmeyeceğim tabi.

benim bir hedefim var ve bu doğrultuda öğrenmek istediklerim var. ancak gelen iş teklifleri arasındaki 3 ay sonra rutine bağlayacak ve o andan sonra bana hiçbir şey katmayacak orta düzey maaşı olan bir işte çalışmak ve 5-6 ay sonra da kimseyi bu sebeple yüz üstü bırakmak da istemiyorum. hedefi belli olan kişi iş beğenmiyorsa hakkıdır.

ancak sırf iş fırsatı daha yüksek diye bir bölümü okumuş insanların olması da bir gerçektir. işte o insanlar ne iş olsa beğenirler ve asgari ücrete de çalışırlar. varlarını yoklarını işlerine verseler de bir şey katamazlar. kurulu düzende piyon olurlar, harcanırlar.

aradığım işi bulmak için 8 ay bekledim. umudumu yitirmiştim açıkçası.