gereksiz yere havalı hissedilen anlar

ilkokulda hoca beni odasından bir eşya almaya götürdüğünde inanılmaz gururlanırdım. kendimi adeta kraliyet elçisi gibi hissederdim. öyle bir sorumluluk bilincine şu yaşımda daha ulaşamadım o derece.

hanımlardan emin değilim ama biz agaların böyle ara sıra gereksiz yere havalandığı anlar vardır.

otobüste arka kapı diye bağırıp sesini duyuramayan olunca kaptan arka kapııı diye gürleyip anında kapıyı açtırınca gereksiz bi gurur kaplıyor içimi

babamın gardiyan pantolonunu giyip işe gidince baya havali hissediyorum. cepli cool bi parçadır kendisi.

böyle hissettiğim zamanları düşününce kendi kendime “ne salakmışım” dediğim için içimden; sizlere de aynısını dedirtemeyeceğim.

sınıf başkanı ya da yardımcısı olmak çok havalı. ben 3. sınıfta başkan yardımcısı seçilmiştim o gazla gidip kendime kırtasiyeden isimlik almıştım. karta başkan yardımcısı mandalin yazıp boynuma asmıştım evde bile takıyordum. öğretmen de bi garipsemişti ama sonra alıştılar bu politik kimliğime. başkan da benden görüp almaya gitmişti ileri görüşlülüğümle sınıf başkanına ve modaya bile yön verdiğim zamanlardı havalıydı be.