geride kalmışlık hissi

sanki ben hep birilerinin yaşantısının gerisindeyim ve her sabah bazı hayatları kovalıyormuşum gibi hissediyorum. hayata on sıfır geride başlamış gibiyim. bu yüzden yaşamak denen serüvenle aram öldüğüm zaman bile kapanmayacak.

ben bunu hemen her gün yaşıyorum ama sınav zamanı ayrı yaşıyorum. ya da konferanslara, seminerlere girdiğimde... çünkü ben konuşmacının olduğu kürsüde olmak istiyorum. bunun için ne yapıyorum? şu ana kadar hiçbir şeydi ama bundan sonra elimden geleni yapacağım. hangi oluşuma girmem gerekiyorsa, kimi dinlemem gerekiyorsa, ne kadar çalışmam gerekiyorsa. çünkü benim o noktaya ulaşmam gerek, hayalim o.
bu yüzden hayattan geri kalsam da ırgalamam. zaten bir hayır görmedim. ama beni iyi edecek ve karşılığını alacağım belki de tek konu eğitim. bakalım hayırlısı olsun, başka konularda hayat zaten bana tam not vermedi. artık istemiyorum da.

hepimizin yakasına yapışmış illet bir hastalık. birileri hep bizden önde olacak, birileride bizden geri. önemli olan ben çabalıyorum diyebilmek. kendinize bu kadar hoyrat davranmayın.